Even bijkomen

De spitsuur op het werk is nagenoeg afgerond. De Startmanifestatie is voorbij en de cursusinschrijving is ook teneinde. Maandag beginnen de eerste cursussen en de rest volgt in de week daarna. Over een weekje is het spitsuur dus echt helemaal over!

Voor mij persoonlijk is het cursusseizoen wel al begonnen. Gisteravond was de eerste van negen herhalingslessen EHBO. Ik moet nog even kritisch naar deze cursus gaan kijken. Volgens de planning valt de negende en laatste les namelijk op een moment dat ik al hoog en droog in Ierland zit. Ik zal even moeten overleggen of ik de laatste les kan missen om toch in het bezit te blijven van een geldig EHBO-diploma.

Aanstaande dinsdag mag ik naar nog een "herhalingscursus". Dan volgt namelijk een herhalingsworkshop voor de cursus "Leefstijl, sociaal-emotionele vaardigheden voor kinderen van 2 tot 12 jaar". Een leuke cursus om te leren hoe je kinderen de nodige sociaal-emotionele vaardigheden bij kunt brengen om zich staande te houden in de maatschappij. En dan niet in de vorm van gedragen, formele lessen (dat werkt bij kinderen toch nauwelijks) maar in de vorm van leerzame spelletjes. Een voorbeeld uit de eerste cursus was het stimuleren van samenwerking. Iedereen kreeg daarbij een stikker met een bepaalde kleur op geplakt en moest vervolgens een groepje vormen met de andere die dezelfde kleur stikker op hadden. Kleine complicaties: de stikker zat op je rug en je mocht niet praten.... :-)

29 oktober mag ik aantreden voor een cursus HACCP (toepassing van de hygiënecode) en in februari is de jaarlijkse herhaling van de Bedrijfshulpverlening.

Het is mijn plan om een baan te zoeken in het snel groeiende hotelwezen in Ierland. Daar zullen al deze cursussen vast wel toe te passen zijn!

Eindelijk eens grote opruiming!

Tot nu toe ging de opruiming van mijn boeken bijzonder traag. Afgelopen zaterdag, tijdens de Startmanifestatie 2005 in Lewenborg, heb ik echter een flinke portie boeken kunnen (laten) verkopen. Laten verkopen, want als co-organisator van de Startmanifestatie had ik het zelf veel te druk om nog boeken te kunnen verkopen. En dus was mijn moeder gestrikt.
Ik had in totaal 11 bananendozen boeken overgebracht naar Het Dok om te verkopen. Volgens mijn moeder was dat een stapeldolle actie. In Alkmaar, waar zij geregeld op rommelmarkten staat, krijg je bijna geen fluit voor boeken. Voor een dubbeltje gaat nog net en dan nog moet het een dik boek zijn. Mijn moeder vond het dus heerlijk om hier boeken voor echte prijzen te verkopen. En dat deed ze dan ook veel! Twee bananendozen zijn geheel leeg gegaan, terwijl de nodige andere dozen beduidend lichter zijn geworden. En de opbrengst was meer dan respectabel!

Na deze verkoop kan ik ook eindelijk het bos weer terug vinden tussen alle bomen. De komende tijd mag Mamamini zich dus ontfermen over een aantal dozen met pocketboekjes, gaan de echt mooie boeken richting Speurders en komt het restant op de verkooppagina van mijn eigen website. Stap voor stap hoop ik zo het benodigde bedrag bijeen te krijgen voor de feitelijke reis naar Ierland.

De Startmanifestatie was in ieder geval weer een gezellig feest. Braderie in Winkelcentrum Lewenborg, informatiemarkt voor Wijkcentrum Het Dok, kleedjesmarkt en luchtkussen bij de Emmaüskerk, concerten in jongerencentrum ACL, Antilliaanse muziek en eten bij Ambiënte/Stichting Forsa en verschillende Open Huizen verspreid door de wijk. Er was voor elk wat wils.
Ik vind het ook altijd heel prettig om te zien hoe verschillende instellingen, organisaties, clubs en verenigingen op de startmanifestatie met elkaar in contact komen. Op een heel informele wijze komt men dan wat te weten over het werk van anderen en kunnen er persoonlijke contacten gelegd worden. En zo babbelen Nederlandse hangjongeren ineens met Antilliaanse ouderen, speelt een Indische band voor asielzoekers uit diverse verre landen en wordt de cursus peutermuziek gehouden in het Zorgcentrum Mercator. Geen moeilijk gedoe of ambtelijke blabla over integratie, maar gewoon direct kennismaken met elkaar. Respect voor je buren is een belangrijk onderdeel van de strijd tegen verdergaande moreel verval en intolerantie.

Elke baby, arm of rijk, van welke kleur dan ook, is immers naakt en hulpeloos geboren...

Succesjes...

Zoals een vriend in een reactie op mijn weblog al schreef, dreigde de boekenselectie een eindeloze worsteling te worden. In deze drukke tijd moet ik echter altijd wat zuinig aan doen met mijn energie. En dus werden er geen wilde dingen gedaan in de sportschool, maar werd er weer een portie boeken bekeken.

En dinsdag werd een belangrijke mijlpaal bereikt in deze "worsteling": alle boeken, tijdschriften en aanverwante artikelen zijn tenminste één keer bekeken en door de selectie gegaan. Resultaat: ruim 31 meter boeken is teruggebracht tot 7 meter boeken en een enorme stapel dozen in de woonkamer. Het stemt mij bijzonder tevreden dat ik dusdanig streng heb kunnen selecteren dat ik nog maar zo weinig over heb. Eigenlijk had ik verwacht dat ik na de eerste ronde nog een meter of 12 à 14 over zou hebben. Een overwinning op mijzelf dus...

Woensdag was echter ook een belangrijke dag. Een oude vriend wilde wel even langskomen om mijn politieke boeken te bekijken en er eventueel een paar van te kopen. Nu wist hij wel dat ik veel, erg veel boeken had, maar niet dat ik ook veel politieke boeken had. Prompt veranderde deze anti-materialist in een enorme hebbert! :-) Het stapeltje "hebben" groeide namelijk drie keer zo snel als het stapeltje "niet interessant". Uiteindelijk bleek de stapel "niet interessant" maar 25% te omvatten van mijn 2 bananendozen politieke boeken. Toen hij ook nog eens eeen heel aardig bod deed, was de koop snel gesloten. En zo raak ik een flinke voorraad moeilijk te verkopen boeken (o.a. Marx, Engels, Lenin etc.) kwijt aan een echte liefhebber. Voor zijn enthousiasme alleen al dient die man beloond te worden met een Communistische samenleving. (Ehm, kijk voor de juiste definitie van "communistische samenleving" bij voorkeur naar de originele werken van Karl Marx en Friedrich Engels en niet naar het prutswerk van Cuba, China, Rusland/Sovjet-Unie en nog wat staten en partijen. Deze aanfluitingen hebben niets met communisme te maken!). Hij moet nu alleen nog even bedenken hoe hij met zijn fiets alle boeken weer thuis krijgt... :-)

Zaterdag 17 september mag ik mij nog even het leplazarus werken voor de Startmanifestatie 2005, de jaarlijkse Open Dag voor tal van verenigingen en instellingen uit de Groningse wijk Lewenborg (en omstreken). Dat beloofd weer een groot festijn te worden, vooral nu de weergoden positief gestemd lijken. Terwijl ik dan aan het werk ben, mag mijn moeder proberen een groot aantal boeken en andere spullen aan de man/vrouw te brengen. Eens kijken of dat ook een groot succes wordt!

Om in stijl te blijven: Amandla! Ngwetu!
Op de bijeenkomst in Johannesburg ter gelegenheid van zijn vrijlating na een decennia durende gevangenisstraf opende Nelson Mandela de bijeenkomst met de kreet: "Amandla". Waarop de meer dan honderdduizend mannen en vrouwen tellende menigte antwoordde met de kreet: "Ngwetu". In vertaling krijg je ongeveer het volgende:
Nelson Mandela: "Macht!"
Menigte: "Aan het Volk!"
:-)

En het gaat maar door...

Er lijkt geen einde aan te komen.
Boeken uitsorteren heb ik het dan over. Beslissen welke boeken je wilt houden en welke weg mogen. En daaropvolgend: hoe ik de "afgekeurde" boeken af ga stoten. Via Speurders.nl, mijn eigen website of door ze in toepasselijke nieuwsgroepen in de aanbieding te gooien.

Ik ben de afgelopen dagen eens door mijn pocketboekjes heen getrokken. Met als aardig resultaat dat ik gelijk anderhalve meter aan boekjes uit de kast gooide.
En vandaag ben ik bezig met mijn "onderwerpsboeken". Geschiedenis, informatica, muziek, edelstenen, oude studieboeken en zo verder. Een rotklus, bleek al snel. Ik heb een eerste selectie gemaakt van boeken die wegkunnen maar ik zal beslist nog een paar keer moeten gaan kijken. Uit twee meter boeken slechts 20 centimeter (10%) wegfilteren is niet conform de doelstelling van 80 tot 85 procent! :-)

Maar goed, ik ga de komende dagen eens rustig de boel gereed maken voor een grote afstootactie. Een vriend komt kijken naar mijn politieke boeken en komende zaterdag (17 september) ga ik op een rommelmarkt in de buurt proberen wat te verkopen. Ik heb inmiddels zestien bananendozen vol met boeken in mijn woonkamer staan, daar begin ik toch wat genoeg van te krijgen!

Ziek

Ik heb al eens eerder aangegeven dat het hele gedoe met de ziektenkosten een forse bron van zorg is. Je moet ook wel, met mijn medische staat van dienst.

Gelukkig heb ik in juni te horen gekregen dat mijn hart weer helemaal gezond is. Een feit waar ik aan het begin van mijn ziekte vijf jaar geleden beslist geen rekening mee gehouden heb. Het maakt het leven in ieder geval al een stuk eenvoudiger en (verzekeringstechnisch) goedkoper.
Maar behalve die hartklachten heb ik ook nog Diabetus Mellitus onder de leden. Dankzij de goede behandeling valt daar prima mee te leven. Een dieet, een lading leefregels en regelmaat voorkomen een hoop ellende. Helaas heeft de diabetes ook een nadeel wat ik nog niet onder de knie heb gekregen: een soort vermoeidheidsaanvallen. Bij dit soort vermoeidheidsaanvallen ben ik vrijwel continu flink vermoeid. Tegenwoordig lukt het mij vaak om mij door dit soort aanvallen heen te knokken. Dan haal ik precies het einde van de werkdag, maak mijn eten klaar en lig daarna zo'n twee/drie uur te slapen. Van een sociaal leven komt dan niet zo veel meer. Soms lukt het mij echter niet om mij door de aanval heen te knokken en dan ben ik het haasje.

En vandaag was weer eens zo'n dag. Al direct bij het opstaan was ik doodvermoeid. Na mijn ochtendritueel en de boterham was het nog veel erger geworden. En toen heb ik maar de handdoek in de ring gegooid. Ondanks alle drukte op het werk heb ik mij ziek moeten melden. Bah! Ik haat mijn lijf wanneer ik midden tijdens "spitsuur" (van zo'n zes weken) op mijn werk om val. Nu maar eens kijken of ik donderdag weer aan het werk kan, dat houdt de schade nog enigszins beperkt.

Deze vermoeidheidsaanvallen zijn ook een grote zorg voor mijn vertrek naar Ierland. De gezondheidszorg en sociale verzekeringen zijn daar immers flink anders dan hier in Nederland. Een Ziektewet bestaat daar bijvoorbeeld niet, zodat een dag ziek thuis gewoon een dag minder loon betekent.

Ik moet er dus maar op hopen dat het totaal afwijkende leefritme, leefwijze en eetpatroon in Ierland ook de oorzaak wegnemen van mijn vermoeidheidsaanvallen! Dat zou beslist prettig zijn...

Soms zit het mee, soms zit het tegen...

Tja, ook tegenvallers horen bij een verhuizing. Afgelopen zaterdag heb ik een aantal spullen weggeven aan Van Harte Pardon. Het lukte toen niet om een kastje mee te krijgen. En vandaag kreeg ik te horen dat ze helemaal van het kastje afzien. Zij zeggen geen ruimte te hebben, maar ik heb eigenlijk het idee dat de nieuwe eigenaresse gruwt van een "donker eiken-look". Daar heb ik geen problemen mee, maar zeg het dan eerlijk. Nu ja, ik zal de kast nog een maandje bewaren voor ze. Maar daarna gaat hij toch echt naar het grof vuil...

Een meevaller was er vandaag echter ook: een aanbod voor een betaald klusje. Een boerin wil in County Clare een soort groente-abonnement op gaan zetten. Deelnemers hieraan krijgen wekelijk tegen een vast bedrag verschillende groenten, fruit en mogelijk wat andere verse producten (eieren, zuivel, zuivelproducten e.d.) thuis bezorgd. Het behoort een winstgevend project te worden, maar heeft vanwege de vele ouderen ook zeker een sociale inslag. Vandaar dat er her en der hulptroepen verzameld worden. Meneer Pastoor gaat benaderd worden voor het leveren van klanten (hij zal de hulpbehoevende mensen van zijn parochie vast wel weten te vinden), anderen worden benaderd voor deelname aan het project als teler of als afhaaladres. En ik ben benaderd voor kantoorwerk. Zeer zeker in het begin van het project zal ik mij dan bezig mogen houden met het ontwerpen van folders en het registreren van abonnementen.
Ik vind het een aantrekkelijk aanbod. Het zal mij zeker in het begin niet al te veel tijd kosten, maar het zal mij wel voorzien van een netwerk in de omgeving. En dat is voor een nieuwkomer zeer zeker van belang. Wat ik er aan verdien is nog onbekend, maar dat is nu ook even bijzaak. het opbouwen van het netwerk is veel belangrijker en nuttiger dan een zak met centen!