Ziek
Ik heb al eens eerder aangegeven dat het hele gedoe met de ziektenkosten een forse bron van zorg is. Je moet ook wel, met mijn medische staat van dienst.
Gelukkig heb ik in juni te horen gekregen dat mijn hart weer helemaal gezond is. Een feit waar ik aan het begin van mijn ziekte vijf jaar geleden beslist geen rekening mee gehouden heb. Het maakt het leven in ieder geval al een stuk eenvoudiger en (verzekeringstechnisch) goedkoper.
Maar behalve die hartklachten heb ik ook nog Diabetus Mellitus onder de leden. Dankzij de goede behandeling valt daar prima mee te leven. Een dieet, een lading leefregels en regelmaat voorkomen een hoop ellende. Helaas heeft de diabetes ook een nadeel wat ik nog niet onder de knie heb gekregen: een soort vermoeidheidsaanvallen. Bij dit soort vermoeidheidsaanvallen ben ik vrijwel continu flink vermoeid. Tegenwoordig lukt het mij vaak om mij door dit soort aanvallen heen te knokken. Dan haal ik precies het einde van de werkdag, maak mijn eten klaar en lig daarna zo'n twee/drie uur te slapen. Van een sociaal leven komt dan niet zo veel meer. Soms lukt het mij echter niet om mij door de aanval heen te knokken en dan ben ik het haasje.
En vandaag was weer eens zo'n dag. Al direct bij het opstaan was ik doodvermoeid. Na mijn ochtendritueel en de boterham was het nog veel erger geworden. En toen heb ik maar de handdoek in de ring gegooid. Ondanks alle drukte op het werk heb ik mij ziek moeten melden. Bah! Ik haat mijn lijf wanneer ik midden tijdens "spitsuur" (van zo'n zes weken) op mijn werk om val. Nu maar eens kijken of ik donderdag weer aan het werk kan, dat houdt de schade nog enigszins beperkt.
Deze vermoeidheidsaanvallen zijn ook een grote zorg voor mijn vertrek naar Ierland. De gezondheidszorg en sociale verzekeringen zijn daar immers flink anders dan hier in Nederland. Een Ziektewet bestaat daar bijvoorbeeld niet, zodat een dag ziek thuis gewoon een dag minder loon betekent.
Ik moet er dus maar op hopen dat het totaal afwijkende leefritme, leefwijze en eetpatroon in Ierland ook de oorzaak wegnemen van mijn vermoeidheidsaanvallen! Dat zou beslist prettig zijn...
Gelukkig heb ik in juni te horen gekregen dat mijn hart weer helemaal gezond is. Een feit waar ik aan het begin van mijn ziekte vijf jaar geleden beslist geen rekening mee gehouden heb. Het maakt het leven in ieder geval al een stuk eenvoudiger en (verzekeringstechnisch) goedkoper.
Maar behalve die hartklachten heb ik ook nog Diabetus Mellitus onder de leden. Dankzij de goede behandeling valt daar prima mee te leven. Een dieet, een lading leefregels en regelmaat voorkomen een hoop ellende. Helaas heeft de diabetes ook een nadeel wat ik nog niet onder de knie heb gekregen: een soort vermoeidheidsaanvallen. Bij dit soort vermoeidheidsaanvallen ben ik vrijwel continu flink vermoeid. Tegenwoordig lukt het mij vaak om mij door dit soort aanvallen heen te knokken. Dan haal ik precies het einde van de werkdag, maak mijn eten klaar en lig daarna zo'n twee/drie uur te slapen. Van een sociaal leven komt dan niet zo veel meer. Soms lukt het mij echter niet om mij door de aanval heen te knokken en dan ben ik het haasje.
En vandaag was weer eens zo'n dag. Al direct bij het opstaan was ik doodvermoeid. Na mijn ochtendritueel en de boterham was het nog veel erger geworden. En toen heb ik maar de handdoek in de ring gegooid. Ondanks alle drukte op het werk heb ik mij ziek moeten melden. Bah! Ik haat mijn lijf wanneer ik midden tijdens "spitsuur" (van zo'n zes weken) op mijn werk om val. Nu maar eens kijken of ik donderdag weer aan het werk kan, dat houdt de schade nog enigszins beperkt.
Deze vermoeidheidsaanvallen zijn ook een grote zorg voor mijn vertrek naar Ierland. De gezondheidszorg en sociale verzekeringen zijn daar immers flink anders dan hier in Nederland. Een Ziektewet bestaat daar bijvoorbeeld niet, zodat een dag ziek thuis gewoon een dag minder loon betekent.
Ik moet er dus maar op hopen dat het totaal afwijkende leefritme, leefwijze en eetpatroon in Ierland ook de oorzaak wegnemen van mijn vermoeidheidsaanvallen! Dat zou beslist prettig zijn...
posted by Eddy Landzaat | 20:14
1 Comments:
Hallo Eddy,
Wat een indrukwekkend gebeuren dat je naar Ierland gaat verhuizen. Ik vind het dapper alles zo achter te laten.
Sinds ik overspannen ben geweest ben ik ook redelijk snel vermoeid; mogelijk niet zo erg als jij. Bij mij is de oplossing: 90% gaan werken. En dan niet elke vrijdagmiddag vrij, maar elke dag 90% werken. De werkdag is dus voor mij 7 uur en 12 minuten. Dat zorgt er bij mij voor dat ik niet afknap op een dag. Dat resulteert er in dat ik in het weekeinde gewoon fit ben en niet bij hoef te rusten; ik kan dan gewoon leuke dingen doen en dat geeft ook een opwaartse spiraal hetgeen weer energie geeft. Misschien is dat ook wat voor jou als dat kan in Ierland; bijvoorbeeld 80 % per dag gaan werken. Hou je mogelijk elke dag vol en dat vermindert mogelijk ziekteverzuim. Misschien kun je die 20 % flexibel gaan werken naar gelang de energie. Mijn baas wilde daar niet aan.
Laat mij op je emailing staan zodat ik niet vergeet regelmatig te kijken!
Hielko@hotmail.com
Een reactie posten
<< Home