Geen weg meer terug

Het lag mij zwaar op de maag maar soms moet je gewoon even de grote jongen spelen...

En dus zijn vandaag weer de nodige brieven de deur uit gegaan. Allemaal brieven die mij een behoorlijke portie schrik aanjoegen vanwege hun "definitiefheid"! Ik had nog steeds de achterdeur open om heel stilletjes met de staart tussen de benen de emigratie af te kunnen blazen. Maar dat is nu niet meer mogelijk!

Wat is er dan vandaag gebeurd?
Wel, ik heb vandaag de volgende zaken geregeld:
- opzegbrief voor mijn baan is de deur uit
- de telefoon is opgezegd
- internet is opgezegd
- de huuropzegging is de deur uit
- het mutatieformulier voor het afzeggen van de zorgtoeslag is aangevraagd
- het formulier voor het opzeggen van mijn ziektekostenverzekeringen is aangevraagd
- de opzegging van mijn energielevering is de deur uit
- ik kan met mijn chauffeur de definitieve vertrekdatum gaan plannen

De weg terug is nu afgesloten, ik kan alleen nog voorwaarts naar het uitdagende onbekende!

Mijn levensmotto luid niet voor niets: "Je kunt met kleine stappen wel een marathon uitlopen, maar je kunt nooit in twee stappen droog een sloot overkomen." Ik sta nu voor de brede sloot en ben nu echt aan de aanloop voor "De Sprong naar Ierland" begonnen!

Soms zit het mee...

... en soms juist weer mee.

Tot mijn grote schrik raakte ik van het weekeinde mijn chauffeurs kwijt. Het leverde uiteindelijk te veel moeilijkheden op. Ik vind het erg jammer want ik had hun graag laten zien waar ik nu kom te wonen. Nu ja, ze hebben al beloofd wat later te komen, wanneer ik mijn eigen optrekje heb.

Gelukkig heb ik meer goede vrienden, dus binnen een dag was een nieuwe chauffeur met auto geregeld. Deze vriend heeft helaas wel een kleinere auto dus kan ik nog wat minder meenemen. Daar valt gelukkig mee te leven. Immers, mijn moeder is nu ook begonnen met plannen te maken voor een emigratie. En zij wilt absoluut een busje huren om wat meubeltjes mee te kunnen nemen. Dat is ook voor mij handig omdat sommige grote stukken (o.a. schilderijen, kinderledikantje en eettafel) dan met haar mee komen.

Intussen verloopt het opruimen voorspoedig. Ik heb onlangs ook maar eens mijn keuken aangepakt. Het is toch raar keuzes te moeten maken over spullen die je zo lang gebruikt hebt. Maar ik kan nu eenmaal niet alles meenemen. En nu is dus mijn koffieservies gereduceerd tot 2 kop en schotels en is de helft van mijn mokken weg. Ook mijn friteuse en bakspullen (toch al van twijfelachtige kwaliteit) zijn gesneuveld. Mijn broodbakmachine en bloemenvazen (in Ierland peperduur) gaan echter wel mee. Over de combimagnetron twijfel ik nog...

Ook mijn "gereedschapskast" heb ik inmiddels aangepakt. Grutjes, wat heb ik nog een hoop gereedschap! Ik heb maar een grove sortering gemaakt in "kan weg", "nog eens bekijken" en "gereedschap" anders zag ik door de bomen het bos niet meer.
Een deel van de spullen is inmiddels verzegd. Ik had een flinke c100-tas vol met stroomdraden, stekkers, fittingen en meer van dat soort rommel. Dat blijkt op rommelmarkten gewild spul te zijn, dus binnenkort komt iemand die tas even ophalen. Binnenkort moet ik het gereedschap maar eens gaan bekijken. Ik heb bijvoorbeeld drie hamers en dat is wel wat veel. En ik zal vast wel meer dubbel gereedschap hebben. In ieder geval kwam ik ook nog wat brommergereedschap tegen terwijl ik al 20 jaar geen brommer meer heb. Stichting Gered Gereedschap kan dus binnenkort een telefoontje verwachten!

En kabbelt het leven rustig voort terwijl de kalender met een noodtempo de dagen weg tikt!

Eetkamerset & sollicitaties

Wat een opluchting! Eindelijk ben ik mijn eetkamerset kwijt. Hij was erg mooi, maar wel loodzwaar. En de vijf stoelen waren ook tamelijk massief. Eigenlijk tot mijn eigen verbazing heb ik hem nog kunnen verkopen voor de vraagprijs ook! Nu hoop ik dat die Polen de set in Polen met een leuke winst kan verkopen. Dan zijn we allemaal blij!
Het geeft in ieder geval veel ruimte in huis. Niet alleen omdat de vervangende tafel veel kleiner is (80x80 tegen 80x120) maar ook omdat die veel lichter van kleur is. Tjonge, wat maakt dat veel uit.

De gemeente Groningen is al tijden moeilijk aan het doen met gesubsidieerde banen. Blijven of niet blijven, tijdelijke of vaste contracten. Een heel akelig gedoe, vooral voor de pechvogels die een tijdelijk contract kregen. Die vliegen er de komende tijd massaal uit. Ik heb wat dat betreft geluk gehad door een zogenaamde "maatschappelijk nuttige baan" te kunnen krijgen voor onbepaalde tijd. Maar inmiddels is de gemeente op het punt van "onbepaalde tijd" weer aan het kl*ten. Dat heeft toentertijd al meegespeeld bij mijn beslissing om te vertrekken.

Bij de laatste ronde kwam de gemeente ineens met een aardig voorstel: een bonus voor de werknemer die een reguliere baan aanneemt, een bonus voor de werkgever die een werknemer naar een reguliere baan weet te krijgen en een loonkosten-subsidie voor de werkgever die iemand met een gesubsidieerde baan een reguliere baan geeft. En toen ging er bij mij niet zo zeer een lichtje branden, maar eerder heel Philips en Osram! Hmmm, ik wil graag weg en zij geven mij geld mee? Das bepaalt boeiend! Goed, er zitten wat haken en ogen aan, maar het lijkt wel te gaan lukken.

Inmiddels heb ik mijn netwerk in Ierland even aangespoord om met verdubbelde kracht te gaan werken. En zelf ben ik mij ook actiever gaan bewegen op de arbeidsmarkt. Nu staat mijn CV al bij Fàs (de Ierse versie van het CWI) en Jobs.ie (een banensite). En ook heeft een bekend rekruteringsbureau (O'Neill) al een exemplaar van mijn CV. De afgelopen week alleen al heb ik drie sollicitaties de wereld ingestuurd. Ierland mag weten dat ik eraan kom!

En intussen gaat het gewone leven nog gewoon door. Op het werk heb ik het werk van een zieke collega overgenomen, zodat ik nu naast baliewerkzaamheden en systeembeheer ook de PR doe. Moet kunnen! Ik ben ook volop bezig met een zogenaamde EVC-procedure. Dit een procedure waarbij gekeken wordt of je "Verworven Competenties" (werkervaring!) "Erkend" kunnen worden. Zo ja, dan krijg ik zonder studie een diploma 'Receptionist' in handen. Dat lijkt mij niet geheel onnuttig wanneer je op zoek bent naar dat soort banen...

Gelukkig Nieuwjaar

Athblain shona duit!

Ik wens iedereen een gezond, gelukkig, plezierig en veelbelovend 2006 toe.

Het begint nu werkelijk op te schieten. Het is nu namelijk niet meer "volgend jaar" dat ik vertrek. Het scheelt qua dagen niet veel ten opzichte van gisteren, maar gevoelsmatig wel...

In ieder geval beginnen mijn spullen nu eindelijk het huis wat te verlaten. Pal voor Kerst verkocht ik mijn twee-persoons bed al en morgen gaat mijn grote stellingskast weg. Van de week heeft een vriend eindelijk zijn boeken opgehaald die hij al eerder gekocht had, wat mij een bananendoos met boeken scheelde. En een meevallertje was dat ik mijn oude computertje (pentium 2) aan een kennis van een collega kon verkopen.

Ik had mij voorgenomen om de stellingkast nog in 2005 plat te krijgen. Dat werd echter nog flink doorwerken. Wat kun je een ongelovelijke massa rommel kwijt op tien strekkende meter plank! Uiteindelijk ben ik maar opgehouden het spul op te ruimen en uit te zoeken en heb de lading gewoon in dozen op de grond gemikt. Ik haalde het net: ik was om 19.00 uur klaar...
Nu is mijn studeerkamer opnieuw een puinhoop maar de kast is eindelijk uit elkaar. Nah, de komende tijd maar rustig alle dozen doorwerken dan komt dat allemaal wel weer aan kant.

En misschien kan ik ook mijn kledingkast verkoper. Een kennis heeft er wel belang bij, maar heeft de centen niet om mijn huidige vraagprijs te betalen. Ik probeer hem dus gewoon op Speurders.nl te verkopen maar heb in ieder geval de garantie dat ik niet met die kast blijf zitten. En dat geeft een goed gevoel.

Nu eerst maar eens verder met de boeken op mijn website zetten...