Jaaroverzicht 2006 / Year Review 2006
De standaard jaarverslagen hobbelen doorgaans van feit naar feit. Maar aangezien 2006 een ongewoon jaar was voor mij, heb ik voor mijn jaarverslag ook voor een ongewone vorm gekozen: een tweetalig interview.
A standard year review is normally jolting from fact to fact. But because 2006 was an unusual year to me, I have chosen un unusual form for my year revieuw: a bilingual interview.
Vraag: Was het voorbereiden van je emigratie zwaar?
Antwoord: Elke verhuizing is fysiek een zware klus. Ik heb echter dit keer niet zoveel spullen van A naar B hoeven te verslepen als bij eerdere verhuizingen. Maar het leegruimen van je huis blijft een enorme klus.
Wat echter een echt zware klus was, was het kiezen wat ik wel en niet mee wilde nemen. Dat heeft mij veel telefoontjes naar mijn zuster in Ierland opgeleverd om te bepalen wat nuttig was om mee te slepen en wat niet. Het betekende ook afscheid nemen van spullen waar je aan gehecht bent. Het afstoten van 30 van de 35 meter boeken en tijdschriften die ik had was heel ingrijpend, vooral met mijn jeugdboeken. Aan de andere kant heb ik veel mensen blij gemaakt met mijn spullen. Zo is mijn slaapkamerameublement vlak voor Kerst 2005 naar een jong stel gegaan dat net hun eerst gezamenlijke woning had gehuurd. Maar het blijft een akelig gezicht om je huis steeds leger te zien worden.
Question: Was it a heavy job to prepare for your emigration?
Answer: Every movement is physically a heavy job to do. But this time I didn't need to move much stuff from A to B as I had with earlier movements. But clearing out your house is always a giant undertaking.
But the real tough job was choosing what I wanted to bring with me and what not. I costed me a lot of lengthy phone calls to my sister in Ireland to determine what was useful to bring and what was useless. It meant parting of stuff where I was attached to. Getting rid of 30 metres of my 35 metres of books and magazines I possessed was quite far-reaching, especially with my childhood books. On the other side I know that I made a lot of people happy with stuff. For instance: just before Christmas 2005 I sold my bedroom suite to a young couple that had just rented their first house together. But it is a dreary sight to see your house getting empty.
Vraag: Het gerucht gaat dat zelfs jij eens sprakeloos was. Is dat waar?
Antwoord: Ik geef toe dat het heel opvallend is maar het is werkelijk waar. Ik heb van mijn voormalige werkgever Wijkcentrum Het Dok een afscheidsreceptie aangeboden gekregen bij mijn vertrek. Ik was al hooglijk verbaasd dat er zo'n 70 mensen op af kwamen: vrienden, wijkbewoners, zakelijke contacten en collega's. Op een gegeven moment werd mij gevraagd een speech af te steken. Dat heb ik natuurlijk braaf gedaan maar na een paar minuten was mijn voorraad woorden toch echt even op. Dat verraste een flink aantal van mijn collega's.
Question: There is a rumour that even you was once speechless. Is that true?
Answer: I admit that it very unlikely but it is really true. My former employer Community centre "Het Dok" gave me a farewell party when I left. I was highly surprised to see a turn out of about 70 people: friends, locals, business contacts and colleagues. At one time I was asked to speech. Of course I did that honestly but after a couple of minutes speeching my supply of words was completely gone. That surprised quite a number of collegues.
Vraag: Naar het buitenland vertrekken is een grote stap. Riep de reis veel emoties op?
Antwoord: Jawel! Het is natuurlijk niet niks om je vaderland op te geven voor onbekende verten. Ik begrijp nu ook de pijn in Ierland achter de "American Funeral" (een afscheidsfeest voor een emigrant, die in vroeger tijden zelden nog zijn/haar neus in Ierland liet zien.)
De reis zelf was ook vol met emotionele momenten. Het deed best wel pijn om bij het vertrek mijn Moeder achter te laten in Groningen. Was eerst haar dochter al naar Ierland vertrokken, nu vertrok ook haar zoon. Als een moedige Moeder heeft zij niet gehuild bij het vertrek! (Maar het vergt weinig voorstellingsvermogen om te raden wat zij deed toen zij weer in huis was.) Volgens mijn kameraad en chauffeur Aldert Jan was ik trouwens opvallend stil gedurende de etappe in Nederland...
Ook het vertrek vanuit Hoek van Holland was een emotioneel moment. Met het wegglijden van de havenlichten gleed o
ok 40 jaar historie weg. Het deed vreemd genoeg geen pijn maar ik kreeg het gevoel in een soort mist terecht gekomen te zijn. Ik was niet hier en ik was niet daar.
Aldert Jan keek echter best wel verbaasd toen ik een dag later met tranen in de ogen de havenlichten van Dun Laoghaire zag verschijnen in de duisternis. Mijn reis was bijna compleet (alhoewel er nog een complete dagreis voor de boeg lag) maar ik had het gevoel thuis te komen. Maar nog veel mooier dan de lichten van Dun Laoghaire was het ontvangst bij mijn zuster in County Clare: een groot bord met daarop "Welcome Home, Eddy". En zo voelde het ook werkelijk. De knuffels van mijn zuster en zwager vertelden heel duidelijk hoe welkom wij waren.
Question: To move abroad is a big step. Was the journey very emotional?
Answer: Yes! Of course it isn't easy to give up your homeland for strange horizons. I must say that I now understand the pain behind the "American Funeral" as celebrated in Ireland. The journey itself was also filled with emotional moments. It was quite painful to leave my Mother behind in Groningen First her daughter left for Ireland and now her son. Like a brave Mother she didn't weep when I departed (but one doesn't need much imagination to what she did when she was back in the house.) According to my friend and driver Aldert Jan I was also remarkable quiet during the leg in The Netherlands...
The departure from Hook of Holland was also an emotional moment. With the fading of the harbour lights also 40 years of personal history was fading away. Strange enough it didn't hurt but I got the feeling of getting into a kind of fog. I wasn't here and I wasn't there. Aldert Jan looked quite surprised when I got tears in my eyes when I saw the harbour light of Dun Laoghaire appearing from the darkness a day later. My journey was almost complete (but I knew that there was a full day of travelling still waiting) but I had the feeling of coming home. But much more beautiful then the light of Dun Laoghaire was the reception at my sisters house in county Clare: a big sign with the text "Welcome Home, Eddy". And it felt truly that way. The hugs afterwards of my sister and brother-in-law told me clearly how welcome we were.
Vraag: Volgens jouw blog was je verwikkeld in een geruchtencircuit. Wat was er aan de hand?
Antwoord: Bij Het Dok had ik altijd een nogal kleffe manier van omgaan met mijn naaste (vrouwelijke) collega. Dit tot groot ongenoegen van andere collega's die er werkelijk misselijk van konden worden. Ongelukkigerwijs gebruikte ik hetzelfde kleffe taalgebruik in Ierland om een (vrouwelijke) collega te bedanken nadat er een roosterfoutje was gemaakt. Ik promoveerde plotseling tot "geheime aanbidder". Reden voor verschillende collega's om er maar van uit te gaan dat ik een relatie had met de bewuste knappe receptioniste. Tragisch genoeg was zij minder enthousiast. Toen ik een date probeerde te maken voor een knus diner kreeg ik rap een niet mis te verstane afwijzing te verwerken. Pech! Aan de andere kant probeert zij mij nu zo degelijk te ontlopen dat het een grap op zichzelf geworden is.
Eén van mijn andere collega's probeerde mij te troosten door te beloven met een interessant alternatief te komen. Blijkbaar was ik iets te kieskeurig want ik heb daarna niets meer gehoord. Of is mijn verlanglijstje echt te moeilijk? Ik zoek een rijke, welgemanierde, roodharige, goed kokende, interessante (moet een eigen leven hebben, ik wil geen dienstbode), knappe, slanke (maar niet mager), intelligente Ierse vrouw met een kinderwens en in het bezit van eigen huis en auto. (“You can’t always get what you want”; Rollin’ Stones)?
[Hey, voor men begint te gillen: dit is ongeveer een wensenlijstje voor Sinterklaas. Je krijgt zelden alles wat je wilt maar bent altijd tevreden met wat je wel krijgt.]
Question: According to your blog you got involved in a gossip circuit. What was going on?
Answer: At "Het Dok" I had always a rather sticky way of handling my closest (female) colleague. This much to the annoyance of my other colleagues, who sometimes really became sick of it. Unfortunately I used the same sticky language in Ireland to thank a (female) colleague after a roster mistake. Suddenly I promoted to "secret lover". A good reason for some colleagues to assume that I had a relationship with the beautiful receptionist involved. Tragically she was less enthusiastic. When I tried to make a date for a cosy dinner I quickly received a rejection, which left no room for misunderstanding. Bad luck! On the other hand is she now so busy with avoiding me, that it is becoming a joke on his own.
One of my other colleagues tried to comfort me and promised me to come up with a suitable alternative. Apparently I was a bit to choosy because I didn't hear anything afterwards. Or is my wish list really too difficult? I am looking for a wealthy, well mannered, red haired, good cooking, interesting (must have a life of her own, I don't want a servant), handsome, slim (but not skinny), intelligent Irish woman with child wish and in the possession of a house and car. (“You can’t always get what you want”; Rollin’ Stones)?
[Hey, before everybody start screaming: this is almost a wish list for Santa Claus. You seldom get everything what you want but you are always satisfied with the things you get.]
Vraag: De dieptepunten van het jaar?
Antwoord: Een tweetal eigenlijk. Het rap wegglijden in dementie van mijn lievelingstante bezorgd mij veel verdriet. Zij is nu in goede handen in een verpleegtehuis maar het is werkelijk akelig.
En het andere dieptepunt is het overlijden van Thijs IJzerman, één van de afdelingsbestuursleden van de afdeling Groningen van de Nederlandse Genealogische Vereniging. Wij hebben intensief samengewerkt met de organisatie van de Landelijke Genealogische Dag in 2001 te Stadskanaal. Een ziekte werd hem fataal terwijl hij slechts 52 jaar jong was. Moge hij rustte in vrede.
Question: The low point of the year?
Answer: In fact two low points. The rapid sliding down into dementia of my favourite aunt causes me a lot of grieve. She is now in the good care of a nursing home but it is still horrible.
The other low point is the passing away of Thijs IJzerman, one of the committee members of the branch Groningen from the Dutch Genealogical Society. We have worked together intensively when organizing the National Genealogical Day 2001 at Stadskanaal. An illness became fatal at the rather young age of 52. May He Rest In Peace.
Vraag: Zijn er nog dingen vanuit Nederland die je mist in Ierland.
Antwoord: Niet zo heel veel eigenlijk. Wat ik eigenlijk met name mis is een degelijke cafetaria. Er zijn hier wel patatzaken te vinden maar die zijn niet te vergelijken in kwaliteit en uitgebreidheid van het assortiment. Kleffe patat met azijn en zout is walgelijk. Geef mij maar het traditionele patatje speciaal van de Smulcorner in mijn oude wijk Lewenborg, Groningen. En van een Berehap of Pikanto hebben ze hier ook nog nooit gehoord.
Voor de rest: stroopwafels en zachte zoete drop.
Question: What kind of Dutch things do you miss in Ireland?
Answer: No so very much, to be true. What is in fact miss most is a decent cafeteria. There are here several chip shops, but they are not comparable in quality and extensiveness of their assortment. Sticky chips with salt and vinegar are disgusting. I prefer the traditional "Chips Special" (chips with mayonnaise, ketchup and onion cuttings) of the Smulcorner in my old neighbourhood Lewenborg, Groningen. And the have never heard of a "Bearbite" (fried and skewered slices of meatball and onion with satay sauce) or a "Pikanto" (roll of spicy minced meat).
Further: treacle waffles and soft sweet liquorice.
Vraag: Wat vind je leuk aan Ierland?
Antwoord: De ruimte, rust en natuur.
Ruimte: Je leeft hier niet op elkaar gestapeld als in Nederland. Nu is Ierland ook 4 maal zo groot als Nederland doch heeft slechts kwart van de bevolking. En van die 4 miljoen mensen leeft een miljoen in en rond Dublin. Buiten de zogenaamde grote steden (o.a. Galway, Limerick en Cork) zie je geen hoogbouw. Recentelijk is in Ennis nog een bouwaanvraag afgewezen voor een complex van 6 verdiepingen omdat het te hoog was...
Rust: In Nederland heb je vrijwel consequent wel het geluid van auto's, brommers, fabrieken of anderszins op de achtergrond. Hier in Milltown Malbay is het rustig genoeg om de oceaan te kunnen horen drie kilometer verderop. (Klinkt een beetje als een passerende goederentrein). Bovendien is men hier niet zo opgefokt bezig. Okay, men werkt hier hard en het komt vrij vaak voor dat men meerdere banen heeft. In Nederland leeft men om te werken, in Ierland werkt men om te leven. En leven doet men dan ook met vol enthousiasme!
Natuur: Ierland is veel rijker qua natuur dan Nederland. En dan bedoel ik niet zo zeer de natuurgebied maar de gewone, alledaagse natuur. De vorm van landbouw en veeteelt die in county Clare beoefend wordt, laat ruimte voor de natuur. Het onderhoud en de aanleg van heggen en wallen rond velden wordt ook gestimuleerd. Ook wordt het voorkomen van slechte gronden (moerasland, veen, natte velden etc.) getolereerd en in een aantal gevallen beloond vanwege hun natuurwaarde. In Nederland worden dat soort gronden genadeloos plat gewalst en productief gemaakt. En vervolgens moet men veel geld uitgeven en speciale maatregelen nemen tegen wateroverlast en dreigende uitsterving van diersoorten.
Question: What do you like about Ireland?
Answer: The space, tranquillity and nature
Space: You are not living on top of each other like in Holland. I must say that Ireland is four times as big as The Netherlands but has just one quarter of the population. And almost one million of those four million people are living in and around Dublin. Outside the so called big cities (like Galway, Limerick and Cork) you don't see any high-rise at all! Recently in Ennis they refused a planning permission for a six storey building because it was too high...
Tranquillity: In the Netherlands you always have a background noise of cars, mopeds, factories and something like that. Her, in Milltown Malbay, it is quiet enough to hear the sound of the ocean three kilometres away (sounds a bit like a passing freight train). On top of that: the people are not as hyped up. Ok, everybody is working hard and having more than one job isn't unusual. But in The Netherlands one lives to work, in Ireland one works to live. And living is something with most Irish man and woman to with big enthusiasm!
Nature: Compared to The Netherlands Ireland is much richer in his nature. And I don't mean the formal nature reservations but the normal everyday nature. De type of agriculture (tillage and cattle breeding) performed in co
unty Clare leaves space for nature. The maintenance and construction of hedgerows and stone walls around fields is being supported. Also the existence of wastelands (marshes, bogs, wet fields and so on) is tolerated and in a number of cases even rewarded because of their value for nature. In Holland that type of lands will be mercilessly flattened and made productive. And afterwards one have to spent a lot of money and take special measures to cope with flooding and the threatening extinction of animals.
Vraag: Is Ierland zoals je je had voorgesteld of ben je nare verrassingen tegen gekomen?
Antwoord: Ierland is zoals ik het mij voorgesteld had uit de vele verhalen van mijn zuster en zwager. Het enige waar ik mij een tikje door heb laten verrassen was door de arbeidsmarkt. Die was krapper dan ik verwacht had door de grote toestroom van onder meer Polen en Litouwers. Voor de rest was Ierland zoals ik mij voorgesteld had: groen, winderig, regenachtig, vriendelijk, behulpzaam, hartelijk, aardig en gul!
Question: Is Ireland like you had expected it or did you encounter nasty surprises?
Answer: Ireland is like I expected it to be after hearing the many stories of my sister and brother-in-law. The only thing that took me a bit by surprise was the labour market. That was tighter than I expected, due to the many Polish and Lithuanian people coming in. For the remainder it was like I expected: green, windy, rainy, friendly, helpful, cordial, kind and generous!
Vraag: Zijn er opvallende verschillen tussen Nederland en Ierland?
Antwoord: Er zijn een groot aantal verschillen tussen Nederland en Ierland. Ik denk echter dat een deel van de verschillen die ik waarneem ook te maken hebben met mijn overgang van het stadsleven naar het plattelandsleven. Zo is de onderlinge behulpzaamheid in Milltown Malbay veel groter dan het was in Groningen. (Maar misschien zie je dezelfde verschillen tussen de stad Limerick en laten we zeggen het dorp Warffum.)
Er zijn echter ook opvallende verschillen in het schoolsysteem. De verschillend zijn te groot om ze volledig uit te diepen maar in een paar kreten: schooluniformen, jongens- en meisjesscholen, schoolbussen, gratis hoger onderwijs en de schoolresulaten van de middelbare school (praktijk en eindexamen) bepaald of je je kwalificeert voor een bepaalde studie. (Een medicijnenstudie vergt bijvoorbeeld minimaal 570 punten terwijl maximaal 600 punten te behalen zijn.)
Een ander verschil is te merken in het verkeer. Niet alleen rijdt men hier links, maar er zijn ook een aantal verkeersborden die in Nederland niet bestaan of niet gebruikt worden. Ik kan mij niet herinneren dat er in Nederland een bord bestaat met de betekenis "weg onder water, langzaam rijden". En borden met "vallend gesteente" heb ik ook nog nooit gezien in Nederland. Zeer zeker in Noord-Holland en Groningen (beide zo plat als een pannekoek) is dat ook enigszins onwaarschijnlijk...
Question: Are there remarkable differences between The Netherlands and Ireland?
Answer: There are a lot of differences between The Netherlands and Ireland. But I think that a lot of the differences I see are also caused by my change from city life to rural life. For instance the mutual helpfulness is far bigger in Milltown Malbay than is was in Groningen. (But maybe you will see the same differences between the city of Limerick and let's say the village Warffum.)
There are also a lot of remarkable differences between the school systems. Those differences are to big and to complicated to state them in detail, so just a few keywords: school uniforms, boys- and girls schools, school buses, free third level education and the qualification rules for third level studies. The results on your Leaving Cert are translated into points. A course medicines requires at least 570 points out of a maximum of 600, to name just one.
Another remarkable difference is the traffic. Not only is one driving here on the left hand side of the road, but there several road signs who are non-existed or just not used in The Netherlands. I can't remember the existence of a sign "road flooded". And signs to warn for falling rocks I have never seen in use in The Netherlands. Especially in North-Holland and Groningen (both as flat as a pancake) it is highly unlikely...
Vraag: Zijn er opvallende overeenkomsten tussen Nederland en Ierland?
Antwoord: Er is in ieder geval een grote overeenkomst tussen hoe county Clare en de provincie Groningen behandeld worden door respectievelijk Dublin en Den Haag. Zowel county Clare als de provincie Groningen worden behandeld als een verzameling achterlijke boeren die wonen op een plek die net goed genoeg is om vakantie te vieren maar verder niet serieus genomen hoeft te worden. "Niet zeuren maar belasting betalen" lijkt het motto te zijn. Elke reden die jaren geleden aangevoerd werd om de verplaatsing van overheidskantoren naar de provincies te saboteren, wordt nu in Ierland aangevoerd: slecht transport, slechte scholen, cultureel hopeloos, raar accent, te ver en zo voort. Grom!
Verdere overeenkomsten: een gezond gebrek aan respect voor politici, gezond gebrek aan respect voor bureaucratie, veel kritiek op het functioneren van de politie, veel kritiek op de manier waarop tieners zich kleden voor een avondje uit en veel kritiek op zwaar drinkende studenten (met name door oud-studenten).
Question: Are there striking similarities between The Netherlands and Ireland?
Answer: There are certainly strikingly similarities in the way county Clare and the province of Groningen are treated by respectively Dublin and The Hague. Both county Clare and the province of Groningen are treated as a collection of stupid farmers, living in a place that is barely good enough for holiday but not has to be taken seriously. "Don't whine but pay your taxes" seems to be the motto. Every reason used years ago in The Netherlands to sabotage the replacement of Government Offices to the countryside, is now in use in Ireland: bad transport, bad schools, culturally hopeless, strange accent, too far away and so on. Grumble!
Other similarities: a healthy lack of respect for politicians, a healthy lack of respect for bureaucracy and red tape, a lot of critics on police performance, a lot of critics on the way teenage girls are dressing for a night out and a lot of critics on binge drinking students (especially from former students).
Vraag: Zijn de Ierse vrouwen mooier dan Nederlandse vrouwen?
Antwoord: Ik ben nog niet echt ver gevorderd met het kwaliteitsonderzoek maar het ontloopt elkaar niet veel. Nederlandse vrouwen zijn wat knapper dan Ierse vrouwen maar alleen dankzij de hulp van veel cosmetica. Ierse vrouwen hebben een veel natuurlijker schoonheid. Belangrijk pluspunt van de Ierse vrouwen is dat zij veel gewoner zijn en die verschrikkelijke arrogante houding missen die veel mooie Nederlandse vrouwen hebben (ik-weet-dat-ik-knap-ben-en -dat-elke-man-mij-aanbid-en-zal-daar-dus-gebruik-van-maken). Brrr.
Een opvallend verschil is wel te merken in de wijze van kleding (in ieder geval in County Clare). Waar in Nederland de navel en onderbuik prominent in beeld komen, trekken in Ierland de borsten en borstspleet de aandacht. (En dat vind ik veel interessanter.)
Question: Are Irish women more beautiful the Dutch women?
Answer: I am not very advanced in the quality research on women, but there isn't much of a difference. Dutch women are a bit prettier then Irish women, but only thanks to the use of cosmetics. Irish women have a far more natural beauty. Important advantage for Irish women is that they are far more plain and lack that terrible and arrogant attitude of many beautiful Dutch women (I-know-that-I-am-beautiful-and -that-every-man-adores-me-so-I-shall-make-use-of-it). Brrr.
Another remarkable difference can be noticed in clothing (at least in county Clare). In the Netherlands the bellybutton and the lower belly are prominent in the picture, in Ireland the breasts and cleavage take the attention. (And I find that much more intresting.)
Vraag: Hoe is het Ierse eten?
Antwoord: Veel minder exotisch dan in Nederland. De buitenlandse invloeden op de keuken zijn nog steeds minimaal. Met name veel lokale producten verschijnen hier op tafel. Mijn favoriete Ierse gerecht is dan ook de betere boerenmaaltijd: bacon and cabbage. Aardappelen, witte (of groene) kool en bacon in de stoompan (geen kans op aanbranden) op laag vuur en de boer en boerin konden zich rustig aan de rest van de boerderij wijden. Beetje mosterd en een beker melk erbij een smullen maar.
Een andere favoriet is het Full Irish Breakfast. In het hotel krijg je dan Hash Browns (een soort aardappelkoekjes), Black Pudding (een neefje van de bloedworst), White Pudding (bevat o.a. varkensvlees, uien, havermout, paneermeel, gerst en peper), spiegeleieren, rashers (gebakken bacon), halve tomaten en kleine worstjes. Stevige kost voor de eerlijke hardwerkende man of vrouw.
Question: How is the Irish food?
Answer: Far less exotic then in The Netherlands. Foreign influences on the kitchen are still minimal. Foremost local products are here on the market. So my favourite Irish dish is the better farmers meal: bacon and cabbage. Potatoes, white (or green) cabbage and bacon in the steam pan (no chance of burning) on low fire and the farmer and farmers wife could take care of the farm without hassle. A bit of mustard and a mug of milk and the feasting is on.
Another of my favourites is the Full Irish Breakfast. In the hotel where I work they serve Hash Browns, Black Pudding, White Pudding, fried eggs, rashers (slices of bacon), halved tomatoes en sausages. Heavy food for the honest hard working man or woman.
Vraag: Is je huidige baan beter dan je vorige baan?
Antwoord: Administratief medewerker of nachtportier? Dat is gewoon geen eerlijke vergelijking. De verschillen zijn zo ontzettend groot. Natuurlijk, er zijn overeenkomsten tussen beide banen. Ik werk nog steeds met mensen en ik heb nog steeds een breed takenpakket. [Wijkcentrum Het Dok: onder meer administratie, telefoon, receptie, organisatie van cursussen en activiteiten, systeem beheer en informatieverstrekking. Burke's Armada Hotel: onder meer administratie, receptie, beveiliging, barman, schoonmaker en kelner] Maar verder is de context zo verschillend dat het geen vergelijken is. Wijkcentrum Het Dok is actief in de welzijnswerk wat heel andere uitgangspunten oplevert dan het volledig commerciële Burke's Armada Hotel. Bij Wijkcentrum Het Dok ligt de prioriteit op het uitvoeren van het opgelegde takenpakket terwijl bij Burke's Armada Hotel de prioriteit ligt op winst maken. G
elukkig doet men niet mee met de Nederlandse trend dat een manager asociaal moet zijn om een positieve beoordeling van de top te krijgen...
Toch ben ik dik tevreden met mijn baan. Afwisseling van taken, werken met mensen en leuke collega's vind ik heel belangrijk om mij goed te voelen.
Question: Is your present job better then your former job?
Answer: Administrative employee or night porter? That is just not a fair comparison. The differences are so huge. Of course, there are similarities between both jobs. I still work with people and I still have a broad package of duties [Community centre Het Dok: among others administration, phone answering, reception, organisation of courses and events, computer system administrator and supplying community information. Burke's Armada Hotel: among others administration, reception, security, bartender, cleaner and waiter.] But the environment I am working in is so different from my former job that a comparison is not wel possible. Community centre Het Dok is active in community work what gives a whole different set of starting points then the completely commercial Burke's Armada Hotel. The priority of Community centre Het Dok is fulfilling a set of tasks set by the government while the priority of Burke's Armada Hotel is making profit. Luckily the hotel does not apply the Dutch trend that managers have to be anti-social to get praise from the top brass...
But I am very happy in my new job. Various tasks, working with people and nice colleagues are things I find very important to make me feel good.
Vraag: Is de baan van nachtportier op managementniveau?
Antwoord: Nee, maar het zit er wel dicht tegen aan. Tijdens de rustige nachten ben ik de grote baas in het hotel. Eigenlijk met name omdat ik dan de enige werknemer in het gebouw ben. Maar tijdens drukke nachten is altijd wel de nacht-manager ook in dienst en vaak ook andere managers.
Tijdens de rustige nachten ben ik ook degene die beslist wanneer het rustig genoeg is om de barmedewerkers naar huis te sturen en zelf de bar ter hand te nemen. Dat is duidelijk een management taak. En om het akelig te maken spreekt het een van mijn zwakke punten aan: het managen van mensen.
Het is een fijne balans tussen voldoende mensen hebben om het werk te doen en voldoende geld te verdienen voor het hotel met het werk wat gedaan wordt. Ik heb zelf nogal de neiging barmedewerkers te lang aan het werk te houden, tot wanhoop van de managers. Ik hoop echter dat ik met het toenemen van mijn ervaring ook een beter zicht krijg op deze fijne balans...
En of ik zelf manager wil worden? Echt niet! Een goede manager is mijns inziens een natuurtalent waarvan de kwaliteiten door studie en ervaring aangescherpt zijn. Ik mis zelf dat natuurtalent en ben ook qua persoonlijkheid niet hard genoeg, nog afgezien van mijn onvermogen tot onderhandelen en het managen van personeel. Ik zou mijzelf en mijn werkgever geen genoegen doen door een managementfunctie te accepteren. Laat de manager de kar maar trekken, ik voel mij zelf veel prettiger met het effenen van het pad, het duwen van de kar en het gladstrijken van allerlei plooien...
Question: Is the job of night porter on manager level?
Answer: No, but it is close. During the quiet night I am the big boss in the hotel. In fact mainly because I am the only member of staff in the building. But on busier nights is almost always also the night manager and often other managers on duty.
During the quiet nights I am the one to decide when it is quiet enough to send the bar tenders home and take on the bar myself. That is obviously a manager's task. But to make it nasty it immediately appeals to on of my weak points: managing of people. It is a delicate balance between having enough people to do the jobs and earning enough money for the hotel by the jobs done. I have the habit of keeping people too long, much to the despair of the managers. But I hope that more experience will give me more sight on this delicate balance.
And do I want to be a manager myself? NO WAY! A good manager is in my opinion a natural talent whose qualities are sharpened by study and experience. I know that I miss that natural talent and also I am not tough enough qua personality. And that is apart from my inability to negotiate and to manage people. I wouldn't be a pleasure for myself and my employer when I ever accepted a managers job. Let the manager pull the cart; I feel much better with pushing the cart, smoothing the road and ironing out of glitches...
Vraag: Hoe is het met je gezondheid?
Antwoord: Mijn gezondheid is prima. Mijn zuster heeft de indruk dat de veel rustiger Ierse leefstijl een zeer positief effect op mij en mijn gezondheid heeft. Ik zou veel kalmer en meer ontspannen geworden zijn. Wat ik zelf merkte was dat mijn lichaam begon te reageren op de nieuwe omstandigheden. Ik heb dan ook in hoog tempo zo'n 13 kilo verloren en ben ettelijke centimeters afgeslankt (Mijn nieuwe kostuum was 2 maten kleiner dan de vorige!). Wat ik echter ook prettig (en lastig) vond was dat mijn diabetes begon te reageren. De glucosewaarden in mijn bloed zijn met een ongelovelijke vaart en aanzienlijk naar beneden gegaan. Een jaar geleden had ik waarden bij het ontbijt van rond de 10 mmol/l, nu scoor ik doorgaans 6.5 mmol/l. En de nachtwaarden gingen van doorgaans 17 mmol/l naar 10 mmol/l. Als gevolg daarvan is ook mijn insulinegebruik gehalveerd en voel ik mij veel energieker
Question: How is your health now?
Answer: My health is fine. According to my sister the much quieter Irish style of living has a very positive influence on me and on my healthy. I should have calmed down and became more relaxed. I noticed myself that my body was reacting on the new circumstances. In a fast pace I lost 13 kilo's (about 2 stone) en slimmed down several centimetres. (My new costume was 2 sizes smaller then the old one!) I also liked (and found it unhandy) that my diabetes started to react. The glucose values in my blood also dropped quickly and significantely. A year ago the value at breakfast was about 10 mmol/l, nowadays usually the value is around 6.5 mmol/l. And the values at night went down from around 17 mmol/l to 10 mmol/l. Because of this I have halved my insulin intake and feel much more energetic.
Vraag: Ben ju nu al een echte Ier?
Antwoord: Die vraag kun je beter aan mijn collega's en vrienden stellen. Die kunnen dat beter beoordelen dan ik. Ik merk wel van mijzelf dat ik aan het veriersen ben, met name qua taalgebruik en gewoonten.
Question: Are you already a real Irishman?
Answer: You could better ask my colleagues and friends about that. Their judgement will be much better then mine. But I do notice that I am "irishing", especially with language and habits.
Vraag: Heb je wensen voor 2007?
Antwoord: Verschillende natuurlijk, maar die ga ik lang niet allemaal vertellen.
De belangrijkste is dat mijn Moeder veilig arriveerd in maart. Na het goede voorbeeld van haar dochter en zoon om Nederland in te ruilen voor Ierland, gaat zij nu ook de stap zetten! (En ze is 71 nu...)
De wens om financieel rijk te worden heb ik allang opgegeven maar ik hoop het komende jaar weer veel rijkdommen in mijn hart te kunnen stoppen. En ik hoop natuurlijk dat mijn familieleden, vrienden en (ex-)collega's dat ook kunnen doen.
Question: Do you have wishes for 2007?
Answer: A couple of course, but I am not prepared to tell them all. My main wish is the save arrival of my Mother in March. After the good example of her daughter and son to trade in The Netherlands for Ireland, she will make the same move! (And she is now 71 years of age...)
The wish to become financially rich I have given up long ago but I hope to fill my heart with a lot of treasures this year. And I sincerely hope that all my family members, friend, colleagues and former colleagues can do the same!
Een woord van dank.
Het is vrijwel onmogelijk iedereen te danken die mij geholpen, gesteund of geadviseerd heeft gedurende de voorbereiding van mijn emigratie. Het is ook vrijwel onmogelijk iedereen te danken die mij geholpen, gesteund en geadviseerd heeft tijdens het opbouwen van mijn Ierse leven. Vandaar dat ik mijn woord van dank alleen richt aan mijn Moeder, Zuster en Zwager en voor hen en alle anderen een aantal kaarsjes opsteek in de kerk van Milltown Malbay.
A word of thanks.
It is almost impossible to thank everybody who helped, assisted or advised me during the preparations of my emigration. Nor is it possible to thank everybody who helped, assisted or advised me during this phase of building my Irish Life. That is why I send my words of thanks only to my Mother, Sister and Brother-in-law en for them and everyone else will light a couple of candles in Milltown Malbay Church.
A standard year review is normally jolting from fact to fact. But because 2006 was an unusual year to me, I have chosen un unusual form for my year revieuw: a bilingual interview.
Vraag: Was het voorbereiden van je emigratie zwaar?
Antwoord: Elke verhuizing is fysiek een zware klus. Ik heb echter dit keer niet zoveel spullen van A naar B hoeven te verslepen als bij eerdere verhuizingen. Maar het leegruimen van je huis blijft een enorme klus.
Wat echter een echt zware klus was, was het kiezen wat ik wel en niet mee wilde nemen. Dat heeft mij veel telefoontjes naar mijn zuster in Ierland opgeleverd om te bepalen wat nuttig was om mee te slepen en wat niet. Het betekende ook afscheid nemen van spullen waar je aan gehecht bent. Het afstoten van 30 van de 35 meter boeken en tijdschriften die ik had was heel ingrijpend, vooral met mijn jeugdboeken. Aan de andere kant heb ik veel mensen blij gemaakt met mijn spullen. Zo is mijn slaapkamerameublement vlak voor Kerst 2005 naar een jong stel gegaan dat net hun eerst gezamenlijke woning had gehuurd. Maar het blijft een akelig gezicht om je huis steeds leger te zien worden.
Question: Was it a heavy job to prepare for your emigration?
Answer: Every movement is physically a heavy job to do. But this time I didn't need to move much stuff from A to B as I had with earlier movements. But clearing out your house is always a giant undertaking.
But the real tough job was choosing what I wanted to bring with me and what not. I costed me a lot of lengthy phone calls to my sister in Ireland to determine what was useful to bring and what was useless. It meant parting of stuff where I was attached to. Getting rid of 30 metres of my 35 metres of books and magazines I possessed was quite far-reaching, especially with my childhood books. On the other side I know that I made a lot of people happy with stuff. For instance: just before Christmas 2005 I sold my bedroom suite to a young couple that had just rented their first house together. But it is a dreary sight to see your house getting empty.
Vraag: Het gerucht gaat dat zelfs jij eens sprakeloos was. Is dat waar?
Antwoord: Ik geef toe dat het heel opvallend is maar het is werkelijk waar. Ik heb van mijn voormalige werkgever Wijkcentrum Het Dok een afscheidsreceptie aangeboden gekregen bij mijn vertrek. Ik was al hooglijk verbaasd dat er zo'n 70 mensen op af kwamen: vrienden, wijkbewoners, zakelijke contacten en collega's. Op een gegeven moment werd mij gevraagd een speech af te steken. Dat heb ik natuurlijk braaf gedaan maar na een paar minuten was mijn voorraad woorden toch echt even op. Dat verraste een flink aantal van mijn collega's.
Question: There is a rumour that even you was once speechless. Is that true?
Answer: I admit that it very unlikely but it is really true. My former employer Community centre "Het Dok" gave me a farewell party when I left. I was highly surprised to see a turn out of about 70 people: friends, locals, business contacts and colleagues. At one time I was asked to speech. Of course I did that honestly but after a couple of minutes speeching my supply of words was completely gone. That surprised quite a number of collegues.
Vraag: Naar het buitenland vertrekken is een grote stap. Riep de reis veel emoties op?
Antwoord: Jawel! Het is natuurlijk niet niks om je vaderland op te geven voor onbekende verten. Ik begrijp nu ook de pijn in Ierland achter de "American Funeral" (een afscheidsfeest voor een emigrant, die in vroeger tijden zelden nog zijn/haar neus in Ierland liet zien.)
De reis zelf was ook vol met emotionele momenten. Het deed best wel pijn om bij het vertrek mijn Moeder achter te laten in Groningen. Was eerst haar dochter al naar Ierland vertrokken, nu vertrok ook haar zoon. Als een moedige Moeder heeft zij niet gehuild bij het vertrek! (Maar het vergt weinig voorstellingsvermogen om te raden wat zij deed toen zij weer in huis was.) Volgens mijn kameraad en chauffeur Aldert Jan was ik trouwens opvallend stil gedurende de etappe in Nederland...
Ook het vertrek vanuit Hoek van Holland was een emotioneel moment. Met het wegglijden van de havenlichten gleed o
ok 40 jaar historie weg. Het deed vreemd genoeg geen pijn maar ik kreeg het gevoel in een soort mist terecht gekomen te zijn. Ik was niet hier en ik was niet daar.Aldert Jan keek echter best wel verbaasd toen ik een dag later met tranen in de ogen de havenlichten van Dun Laoghaire zag verschijnen in de duisternis. Mijn reis was bijna compleet (alhoewel er nog een complete dagreis voor de boeg lag) maar ik had het gevoel thuis te komen. Maar nog veel mooier dan de lichten van Dun Laoghaire was het ontvangst bij mijn zuster in County Clare: een groot bord met daarop "Welcome Home, Eddy". En zo voelde het ook werkelijk. De knuffels van mijn zuster en zwager vertelden heel duidelijk hoe welkom wij waren.
Question: To move abroad is a big step. Was the journey very emotional?
Answer: Yes! Of course it isn't easy to give up your homeland for strange horizons. I must say that I now understand the pain behind the "American Funeral" as celebrated in Ireland. The journey itself was also filled with emotional moments. It was quite painful to leave my Mother behind in Groningen First her daughter left for Ireland and now her son. Like a brave Mother she didn't weep when I departed (but one doesn't need much imagination to what she did when she was back in the house.) According to my friend and driver Aldert Jan I was also remarkable quiet during the leg in The Netherlands...
The departure from Hook of Holland was also an emotional moment. With the fading of the harbour lights also 40 years of personal history was fading away. Strange enough it didn't hurt but I got the feeling of getting into a kind of fog. I wasn't here and I wasn't there. Aldert Jan looked quite surprised when I got tears in my eyes when I saw the harbour light of Dun Laoghaire appearing from the darkness a day later. My journey was almost complete (but I knew that there was a full day of travelling still waiting) but I had the feeling of coming home. But much more beautiful then the light of Dun Laoghaire was the reception at my sisters house in county Clare: a big sign with the text "Welcome Home, Eddy". And it felt truly that way. The hugs afterwards of my sister and brother-in-law told me clearly how welcome we were.
Vraag: Volgens jouw blog was je verwikkeld in een geruchtencircuit. Wat was er aan de hand?
Antwoord: Bij Het Dok had ik altijd een nogal kleffe manier van omgaan met mijn naaste (vrouwelijke) collega. Dit tot groot ongenoegen van andere collega's die er werkelijk misselijk van konden worden. Ongelukkigerwijs gebruikte ik hetzelfde kleffe taalgebruik in Ierland om een (vrouwelijke) collega te bedanken nadat er een roosterfoutje was gemaakt. Ik promoveerde plotseling tot "geheime aanbidder". Reden voor verschillende collega's om er maar van uit te gaan dat ik een relatie had met de bewuste knappe receptioniste. Tragisch genoeg was zij minder enthousiast. Toen ik een date probeerde te maken voor een knus diner kreeg ik rap een niet mis te verstane afwijzing te verwerken. Pech! Aan de andere kant probeert zij mij nu zo degelijk te ontlopen dat het een grap op zichzelf geworden is.
Eén van mijn andere collega's probeerde mij te troosten door te beloven met een interessant alternatief te komen. Blijkbaar was ik iets te kieskeurig want ik heb daarna niets meer gehoord. Of is mijn verlanglijstje echt te moeilijk? Ik zoek een rijke, welgemanierde, roodharige, goed kokende, interessante (moet een eigen leven hebben, ik wil geen dienstbode), knappe, slanke (maar niet mager), intelligente Ierse vrouw met een kinderwens en in het bezit van eigen huis en auto. (“You can’t always get what you want”; Rollin’ Stones)?
[Hey, voor men begint te gillen: dit is ongeveer een wensenlijstje voor Sinterklaas. Je krijgt zelden alles wat je wilt maar bent altijd tevreden met wat je wel krijgt.]
Question: According to your blog you got involved in a gossip circuit. What was going on?
Answer: At "Het Dok" I had always a rather sticky way of handling my closest (female) colleague. This much to the annoyance of my other colleagues, who sometimes really became sick of it. Unfortunately I used the same sticky language in Ireland to thank a (female) colleague after a roster mistake. Suddenly I promoted to "secret lover". A good reason for some colleagues to assume that I had a relationship with the beautiful receptionist involved. Tragically she was less enthusiastic. When I tried to make a date for a cosy dinner I quickly received a rejection, which left no room for misunderstanding. Bad luck! On the other hand is she now so busy with avoiding me, that it is becoming a joke on his own.
One of my other colleagues tried to comfort me and promised me to come up with a suitable alternative. Apparently I was a bit to choosy because I didn't hear anything afterwards. Or is my wish list really too difficult? I am looking for a wealthy, well mannered, red haired, good cooking, interesting (must have a life of her own, I don't want a servant), handsome, slim (but not skinny), intelligent Irish woman with child wish and in the possession of a house and car. (“You can’t always get what you want”; Rollin’ Stones)?
[Hey, before everybody start screaming: this is almost a wish list for Santa Claus. You seldom get everything what you want but you are always satisfied with the things you get.]
Vraag: De dieptepunten van het jaar?
Antwoord: Een tweetal eigenlijk. Het rap wegglijden in dementie van mijn lievelingstante bezorgd mij veel verdriet. Zij is nu in goede handen in een verpleegtehuis maar het is werkelijk akelig.
En het andere dieptepunt is het overlijden van Thijs IJzerman, één van de afdelingsbestuursleden van de afdeling Groningen van de Nederlandse Genealogische Vereniging. Wij hebben intensief samengewerkt met de organisatie van de Landelijke Genealogische Dag in 2001 te Stadskanaal. Een ziekte werd hem fataal terwijl hij slechts 52 jaar jong was. Moge hij rustte in vrede.
Question: The low point of the year?
Answer: In fact two low points. The rapid sliding down into dementia of my favourite aunt causes me a lot of grieve. She is now in the good care of a nursing home but it is still horrible.
The other low point is the passing away of Thijs IJzerman, one of the committee members of the branch Groningen from the Dutch Genealogical Society. We have worked together intensively when organizing the National Genealogical Day 2001 at Stadskanaal. An illness became fatal at the rather young age of 52. May He Rest In Peace.
Vraag: Zijn er nog dingen vanuit Nederland die je mist in Ierland.
Antwoord: Niet zo heel veel eigenlijk. Wat ik eigenlijk met name mis is een degelijke cafetaria. Er zijn hier wel patatzaken te vinden maar die zijn niet te vergelijken in kwaliteit en uitgebreidheid van het assortiment. Kleffe patat met azijn en zout is walgelijk. Geef mij maar het traditionele patatje speciaal van de Smulcorner in mijn oude wijk Lewenborg, Groningen. En van een Berehap of Pikanto hebben ze hier ook nog nooit gehoord.
Voor de rest: stroopwafels en zachte zoete drop.
Question: What kind of Dutch things do you miss in Ireland?
Answer: No so very much, to be true. What is in fact miss most is a decent cafeteria. There are here several chip shops, but they are not comparable in quality and extensiveness of their assortment. Sticky chips with salt and vinegar are disgusting. I prefer the traditional "Chips Special" (chips with mayonnaise, ketchup and onion cuttings) of the Smulcorner in my old neighbourhood Lewenborg, Groningen. And the have never heard of a "Bearbite" (fried and skewered slices of meatball and onion with satay sauce) or a "Pikanto" (roll of spicy minced meat).
Further: treacle waffles and soft sweet liquorice.
Vraag: Wat vind je leuk aan Ierland?
Antwoord: De ruimte, rust en natuur.
Ruimte: Je leeft hier niet op elkaar gestapeld als in Nederland. Nu is Ierland ook 4 maal zo groot als Nederland doch heeft slechts kwart van de bevolking. En van die 4 miljoen mensen leeft een miljoen in en rond Dublin. Buiten de zogenaamde grote steden (o.a. Galway, Limerick en Cork) zie je geen hoogbouw. Recentelijk is in Ennis nog een bouwaanvraag afgewezen voor een complex van 6 verdiepingen omdat het te hoog was...
Rust: In Nederland heb je vrijwel consequent wel het geluid van auto's, brommers, fabrieken of anderszins op de achtergrond. Hier in Milltown Malbay is het rustig genoeg om de oceaan te kunnen horen drie kilometer verderop. (Klinkt een beetje als een passerende goederentrein). Bovendien is men hier niet zo opgefokt bezig. Okay, men werkt hier hard en het komt vrij vaak voor dat men meerdere banen heeft. In Nederland leeft men om te werken, in Ierland werkt men om te leven. En leven doet men dan ook met vol enthousiasme!
Natuur: Ierland is veel rijker qua natuur dan Nederland. En dan bedoel ik niet zo zeer de natuurgebied maar de gewone, alledaagse natuur. De vorm van landbouw en veeteelt die in county Clare beoefend wordt, laat ruimte voor de natuur. Het onderhoud en de aanleg van heggen en wallen rond velden wordt ook gestimuleerd. Ook wordt het voorkomen van slechte gronden (moerasland, veen, natte velden etc.) getolereerd en in een aantal gevallen beloond vanwege hun natuurwaarde. In Nederland worden dat soort gronden genadeloos plat gewalst en productief gemaakt. En vervolgens moet men veel geld uitgeven en speciale maatregelen nemen tegen wateroverlast en dreigende uitsterving van diersoorten.
Question: What do you like about Ireland?
Answer: The space, tranquillity and nature
Space: You are not living on top of each other like in Holland. I must say that Ireland is four times as big as The Netherlands but has just one quarter of the population. And almost one million of those four million people are living in and around Dublin. Outside the so called big cities (like Galway, Limerick and Cork) you don't see any high-rise at all! Recently in Ennis they refused a planning permission for a six storey building because it was too high...
Tranquillity: In the Netherlands you always have a background noise of cars, mopeds, factories and something like that. Her, in Milltown Malbay, it is quiet enough to hear the sound of the ocean three kilometres away (sounds a bit like a passing freight train). On top of that: the people are not as hyped up. Ok, everybody is working hard and having more than one job isn't unusual. But in The Netherlands one lives to work, in Ireland one works to live. And living is something with most Irish man and woman to with big enthusiasm!
Nature: Compared to The Netherlands Ireland is much richer in his nature. And I don't mean the formal nature reservations but the normal everyday nature. De type of agriculture (tillage and cattle breeding) performed in co
unty Clare leaves space for nature. The maintenance and construction of hedgerows and stone walls around fields is being supported. Also the existence of wastelands (marshes, bogs, wet fields and so on) is tolerated and in a number of cases even rewarded because of their value for nature. In Holland that type of lands will be mercilessly flattened and made productive. And afterwards one have to spent a lot of money and take special measures to cope with flooding and the threatening extinction of animals.Vraag: Is Ierland zoals je je had voorgesteld of ben je nare verrassingen tegen gekomen?
Antwoord: Ierland is zoals ik het mij voorgesteld had uit de vele verhalen van mijn zuster en zwager. Het enige waar ik mij een tikje door heb laten verrassen was door de arbeidsmarkt. Die was krapper dan ik verwacht had door de grote toestroom van onder meer Polen en Litouwers. Voor de rest was Ierland zoals ik mij voorgesteld had: groen, winderig, regenachtig, vriendelijk, behulpzaam, hartelijk, aardig en gul!
Question: Is Ireland like you had expected it or did you encounter nasty surprises?
Answer: Ireland is like I expected it to be after hearing the many stories of my sister and brother-in-law. The only thing that took me a bit by surprise was the labour market. That was tighter than I expected, due to the many Polish and Lithuanian people coming in. For the remainder it was like I expected: green, windy, rainy, friendly, helpful, cordial, kind and generous!
Vraag: Zijn er opvallende verschillen tussen Nederland en Ierland?
Antwoord: Er zijn een groot aantal verschillen tussen Nederland en Ierland. Ik denk echter dat een deel van de verschillen die ik waarneem ook te maken hebben met mijn overgang van het stadsleven naar het plattelandsleven. Zo is de onderlinge behulpzaamheid in Milltown Malbay veel groter dan het was in Groningen. (Maar misschien zie je dezelfde verschillen tussen de stad Limerick en laten we zeggen het dorp Warffum.)
Er zijn echter ook opvallende verschillen in het schoolsysteem. De verschillend zijn te groot om ze volledig uit te diepen maar in een paar kreten: schooluniformen, jongens- en meisjesscholen, schoolbussen, gratis hoger onderwijs en de schoolresulaten van de middelbare school (praktijk en eindexamen) bepaald of je je kwalificeert voor een bepaalde studie. (Een medicijnenstudie vergt bijvoorbeeld minimaal 570 punten terwijl maximaal 600 punten te behalen zijn.)
Een ander verschil is te merken in het verkeer. Niet alleen rijdt men hier links, maar er zijn ook een aantal verkeersborden die in Nederland niet bestaan of niet gebruikt worden. Ik kan mij niet herinneren dat er in Nederland een bord bestaat met de betekenis "weg onder water, langzaam rijden". En borden met "vallend gesteente" heb ik ook nog nooit gezien in Nederland. Zeer zeker in Noord-Holland en Groningen (beide zo plat als een pannekoek) is dat ook enigszins onwaarschijnlijk...
Question: Are there remarkable differences between The Netherlands and Ireland?
Answer: There are a lot of differences between The Netherlands and Ireland. But I think that a lot of the differences I see are also caused by my change from city life to rural life. For instance the mutual helpfulness is far bigger in Milltown Malbay than is was in Groningen. (But maybe you will see the same differences between the city of Limerick and let's say the village Warffum.)
There are also a lot of remarkable differences between the school systems. Those differences are to big and to complicated to state them in detail, so just a few keywords: school uniforms, boys- and girls schools, school buses, free third level education and the qualification rules for third level studies. The results on your Leaving Cert are translated into points. A course medicines requires at least 570 points out of a maximum of 600, to name just one.
Another remarkable difference is the traffic. Not only is one driving here on the left hand side of the road, but there several road signs who are non-existed or just not used in The Netherlands. I can't remember the existence of a sign "road flooded". And signs to warn for falling rocks I have never seen in use in The Netherlands. Especially in North-Holland and Groningen (both as flat as a pancake) it is highly unlikely...
Vraag: Zijn er opvallende overeenkomsten tussen Nederland en Ierland?
Antwoord: Er is in ieder geval een grote overeenkomst tussen hoe county Clare en de provincie Groningen behandeld worden door respectievelijk Dublin en Den Haag. Zowel county Clare als de provincie Groningen worden behandeld als een verzameling achterlijke boeren die wonen op een plek die net goed genoeg is om vakantie te vieren maar verder niet serieus genomen hoeft te worden. "Niet zeuren maar belasting betalen" lijkt het motto te zijn. Elke reden die jaren geleden aangevoerd werd om de verplaatsing van overheidskantoren naar de provincies te saboteren, wordt nu in Ierland aangevoerd: slecht transport, slechte scholen, cultureel hopeloos, raar accent, te ver en zo voort. Grom!
Verdere overeenkomsten: een gezond gebrek aan respect voor politici, gezond gebrek aan respect voor bureaucratie, veel kritiek op het functioneren van de politie, veel kritiek op de manier waarop tieners zich kleden voor een avondje uit en veel kritiek op zwaar drinkende studenten (met name door oud-studenten).
Question: Are there striking similarities between The Netherlands and Ireland?
Answer: There are certainly strikingly similarities in the way county Clare and the province of Groningen are treated by respectively Dublin and The Hague. Both county Clare and the province of Groningen are treated as a collection of stupid farmers, living in a place that is barely good enough for holiday but not has to be taken seriously. "Don't whine but pay your taxes" seems to be the motto. Every reason used years ago in The Netherlands to sabotage the replacement of Government Offices to the countryside, is now in use in Ireland: bad transport, bad schools, culturally hopeless, strange accent, too far away and so on. Grumble!
Other similarities: a healthy lack of respect for politicians, a healthy lack of respect for bureaucracy and red tape, a lot of critics on police performance, a lot of critics on the way teenage girls are dressing for a night out and a lot of critics on binge drinking students (especially from former students).
Vraag: Zijn de Ierse vrouwen mooier dan Nederlandse vrouwen?
Antwoord: Ik ben nog niet echt ver gevorderd met het kwaliteitsonderzoek maar het ontloopt elkaar niet veel. Nederlandse vrouwen zijn wat knapper dan Ierse vrouwen maar alleen dankzij de hulp van veel cosmetica. Ierse vrouwen hebben een veel natuurlijker schoonheid. Belangrijk pluspunt van de Ierse vrouwen is dat zij veel gewoner zijn en die verschrikkelijke arrogante houding missen die veel mooie Nederlandse vrouwen hebben (ik-weet-dat-ik-knap-ben-en -dat-elke-man-mij-aanbid-en-zal-daar-dus-gebruik-van-maken). Brrr.
Een opvallend verschil is wel te merken in de wijze van kleding (in ieder geval in County Clare). Waar in Nederland de navel en onderbuik prominent in beeld komen, trekken in Ierland de borsten en borstspleet de aandacht. (En dat vind ik veel interessanter.)
Question: Are Irish women more beautiful the Dutch women?
Answer: I am not very advanced in the quality research on women, but there isn't much of a difference. Dutch women are a bit prettier then Irish women, but only thanks to the use of cosmetics. Irish women have a far more natural beauty. Important advantage for Irish women is that they are far more plain and lack that terrible and arrogant attitude of many beautiful Dutch women (I-know-that-I-am-beautiful-and -that-every-man-adores-me-so-I-shall-make-use-of-it). Brrr.
Another remarkable difference can be noticed in clothing (at least in county Clare). In the Netherlands the bellybutton and the lower belly are prominent in the picture, in Ireland the breasts and cleavage take the attention. (And I find that much more intresting.)
Vraag: Hoe is het Ierse eten?
Antwoord: Veel minder exotisch dan in Nederland. De buitenlandse invloeden op de keuken zijn nog steeds minimaal. Met name veel lokale producten verschijnen hier op tafel. Mijn favoriete Ierse gerecht is dan ook de betere boerenmaaltijd: bacon and cabbage. Aardappelen, witte (of groene) kool en bacon in de stoompan (geen kans op aanbranden) op laag vuur en de boer en boerin konden zich rustig aan de rest van de boerderij wijden. Beetje mosterd en een beker melk erbij een smullen maar.
Een andere favoriet is het Full Irish Breakfast. In het hotel krijg je dan Hash Browns (een soort aardappelkoekjes), Black Pudding (een neefje van de bloedworst), White Pudding (bevat o.a. varkensvlees, uien, havermout, paneermeel, gerst en peper), spiegeleieren, rashers (gebakken bacon), halve tomaten en kleine worstjes. Stevige kost voor de eerlijke hardwerkende man of vrouw.
Question: How is the Irish food?
Answer: Far less exotic then in The Netherlands. Foreign influences on the kitchen are still minimal. Foremost local products are here on the market. So my favourite Irish dish is the better farmers meal: bacon and cabbage. Potatoes, white (or green) cabbage and bacon in the steam pan (no chance of burning) on low fire and the farmer and farmers wife could take care of the farm without hassle. A bit of mustard and a mug of milk and the feasting is on.
Another of my favourites is the Full Irish Breakfast. In the hotel where I work they serve Hash Browns, Black Pudding, White Pudding, fried eggs, rashers (slices of bacon), halved tomatoes en sausages. Heavy food for the honest hard working man or woman.
Vraag: Is je huidige baan beter dan je vorige baan?
Antwoord: Administratief medewerker of nachtportier? Dat is gewoon geen eerlijke vergelijking. De verschillen zijn zo ontzettend groot. Natuurlijk, er zijn overeenkomsten tussen beide banen. Ik werk nog steeds met mensen en ik heb nog steeds een breed takenpakket. [Wijkcentrum Het Dok: onder meer administratie, telefoon, receptie, organisatie van cursussen en activiteiten, systeem beheer en informatieverstrekking. Burke's Armada Hotel: onder meer administratie, receptie, beveiliging, barman, schoonmaker en kelner] Maar verder is de context zo verschillend dat het geen vergelijken is. Wijkcentrum Het Dok is actief in de welzijnswerk wat heel andere uitgangspunten oplevert dan het volledig commerciële Burke's Armada Hotel. Bij Wijkcentrum Het Dok ligt de prioriteit op het uitvoeren van het opgelegde takenpakket terwijl bij Burke's Armada Hotel de prioriteit ligt op winst maken. G
elukkig doet men niet mee met de Nederlandse trend dat een manager asociaal moet zijn om een positieve beoordeling van de top te krijgen...Toch ben ik dik tevreden met mijn baan. Afwisseling van taken, werken met mensen en leuke collega's vind ik heel belangrijk om mij goed te voelen.
Question: Is your present job better then your former job?
Answer: Administrative employee or night porter? That is just not a fair comparison. The differences are so huge. Of course, there are similarities between both jobs. I still work with people and I still have a broad package of duties [Community centre Het Dok: among others administration, phone answering, reception, organisation of courses and events, computer system administrator and supplying community information. Burke's Armada Hotel: among others administration, reception, security, bartender, cleaner and waiter.] But the environment I am working in is so different from my former job that a comparison is not wel possible. Community centre Het Dok is active in community work what gives a whole different set of starting points then the completely commercial Burke's Armada Hotel. The priority of Community centre Het Dok is fulfilling a set of tasks set by the government while the priority of Burke's Armada Hotel is making profit. Luckily the hotel does not apply the Dutch trend that managers have to be anti-social to get praise from the top brass...
But I am very happy in my new job. Various tasks, working with people and nice colleagues are things I find very important to make me feel good.
Vraag: Is de baan van nachtportier op managementniveau?
Antwoord: Nee, maar het zit er wel dicht tegen aan. Tijdens de rustige nachten ben ik de grote baas in het hotel. Eigenlijk met name omdat ik dan de enige werknemer in het gebouw ben. Maar tijdens drukke nachten is altijd wel de nacht-manager ook in dienst en vaak ook andere managers.
Tijdens de rustige nachten ben ik ook degene die beslist wanneer het rustig genoeg is om de barmedewerkers naar huis te sturen en zelf de bar ter hand te nemen. Dat is duidelijk een management taak. En om het akelig te maken spreekt het een van mijn zwakke punten aan: het managen van mensen.
Het is een fijne balans tussen voldoende mensen hebben om het werk te doen en voldoende geld te verdienen voor het hotel met het werk wat gedaan wordt. Ik heb zelf nogal de neiging barmedewerkers te lang aan het werk te houden, tot wanhoop van de managers. Ik hoop echter dat ik met het toenemen van mijn ervaring ook een beter zicht krijg op deze fijne balans...
En of ik zelf manager wil worden? Echt niet! Een goede manager is mijns inziens een natuurtalent waarvan de kwaliteiten door studie en ervaring aangescherpt zijn. Ik mis zelf dat natuurtalent en ben ook qua persoonlijkheid niet hard genoeg, nog afgezien van mijn onvermogen tot onderhandelen en het managen van personeel. Ik zou mijzelf en mijn werkgever geen genoegen doen door een managementfunctie te accepteren. Laat de manager de kar maar trekken, ik voel mij zelf veel prettiger met het effenen van het pad, het duwen van de kar en het gladstrijken van allerlei plooien...
Question: Is the job of night porter on manager level?
Answer: No, but it is close. During the quiet night I am the big boss in the hotel. In fact mainly because I am the only member of staff in the building. But on busier nights is almost always also the night manager and often other managers on duty.
During the quiet nights I am the one to decide when it is quiet enough to send the bar tenders home and take on the bar myself. That is obviously a manager's task. But to make it nasty it immediately appeals to on of my weak points: managing of people. It is a delicate balance between having enough people to do the jobs and earning enough money for the hotel by the jobs done. I have the habit of keeping people too long, much to the despair of the managers. But I hope that more experience will give me more sight on this delicate balance.
And do I want to be a manager myself? NO WAY! A good manager is in my opinion a natural talent whose qualities are sharpened by study and experience. I know that I miss that natural talent and also I am not tough enough qua personality. And that is apart from my inability to negotiate and to manage people. I wouldn't be a pleasure for myself and my employer when I ever accepted a managers job. Let the manager pull the cart; I feel much better with pushing the cart, smoothing the road and ironing out of glitches...
Vraag: Hoe is het met je gezondheid?
Antwoord: Mijn gezondheid is prima. Mijn zuster heeft de indruk dat de veel rustiger Ierse leefstijl een zeer positief effect op mij en mijn gezondheid heeft. Ik zou veel kalmer en meer ontspannen geworden zijn. Wat ik zelf merkte was dat mijn lichaam begon te reageren op de nieuwe omstandigheden. Ik heb dan ook in hoog tempo zo'n 13 kilo verloren en ben ettelijke centimeters afgeslankt (Mijn nieuwe kostuum was 2 maten kleiner dan de vorige!). Wat ik echter ook prettig (en lastig) vond was dat mijn diabetes begon te reageren. De glucosewaarden in mijn bloed zijn met een ongelovelijke vaart en aanzienlijk naar beneden gegaan. Een jaar geleden had ik waarden bij het ontbijt van rond de 10 mmol/l, nu scoor ik doorgaans 6.5 mmol/l. En de nachtwaarden gingen van doorgaans 17 mmol/l naar 10 mmol/l. Als gevolg daarvan is ook mijn insulinegebruik gehalveerd en voel ik mij veel energieker
Question: How is your health now?
Answer: My health is fine. According to my sister the much quieter Irish style of living has a very positive influence on me and on my healthy. I should have calmed down and became more relaxed. I noticed myself that my body was reacting on the new circumstances. In a fast pace I lost 13 kilo's (about 2 stone) en slimmed down several centimetres. (My new costume was 2 sizes smaller then the old one!) I also liked (and found it unhandy) that my diabetes started to react. The glucose values in my blood also dropped quickly and significantely. A year ago the value at breakfast was about 10 mmol/l, nowadays usually the value is around 6.5 mmol/l. And the values at night went down from around 17 mmol/l to 10 mmol/l. Because of this I have halved my insulin intake and feel much more energetic.
Vraag: Ben ju nu al een echte Ier?
Antwoord: Die vraag kun je beter aan mijn collega's en vrienden stellen. Die kunnen dat beter beoordelen dan ik. Ik merk wel van mijzelf dat ik aan het veriersen ben, met name qua taalgebruik en gewoonten.
Question: Are you already a real Irishman?
Answer: You could better ask my colleagues and friends about that. Their judgement will be much better then mine. But I do notice that I am "irishing", especially with language and habits.
Vraag: Heb je wensen voor 2007?
Antwoord: Verschillende natuurlijk, maar die ga ik lang niet allemaal vertellen.
De belangrijkste is dat mijn Moeder veilig arriveerd in maart. Na het goede voorbeeld van haar dochter en zoon om Nederland in te ruilen voor Ierland, gaat zij nu ook de stap zetten! (En ze is 71 nu...)
De wens om financieel rijk te worden heb ik allang opgegeven maar ik hoop het komende jaar weer veel rijkdommen in mijn hart te kunnen stoppen. En ik hoop natuurlijk dat mijn familieleden, vrienden en (ex-)collega's dat ook kunnen doen.
Question: Do you have wishes for 2007?
Answer: A couple of course, but I am not prepared to tell them all. My main wish is the save arrival of my Mother in March. After the good example of her daughter and son to trade in The Netherlands for Ireland, she will make the same move! (And she is now 71 years of age...)
The wish to become financially rich I have given up long ago but I hope to fill my heart with a lot of treasures this year. And I sincerely hope that all my family members, friend, colleagues and former colleagues can do the same!
Een woord van dank.
Het is vrijwel onmogelijk iedereen te danken die mij geholpen, gesteund of geadviseerd heeft gedurende de voorbereiding van mijn emigratie. Het is ook vrijwel onmogelijk iedereen te danken die mij geholpen, gesteund en geadviseerd heeft tijdens het opbouwen van mijn Ierse leven. Vandaar dat ik mijn woord van dank alleen richt aan mijn Moeder, Zuster en Zwager en voor hen en alle anderen een aantal kaarsjes opsteek in de kerk van Milltown Malbay.
A word of thanks.
It is almost impossible to thank everybody who helped, assisted or advised me during the preparations of my emigration. Nor is it possible to thank everybody who helped, assisted or advised me during this phase of building my Irish Life. That is why I send my words of thanks only to my Mother, Sister and Brother-in-law en for them and everyone else will light a couple of candles in Milltown Malbay Church.
posted by Eddy Landzaat | 17:04
|
4 comments
