Wat een bende!

Aaaaaaaahhhhh!

Wat heb ik toch een hoop rommel in huis! Ongeloveloos.
En al die rommel moet opgeruimd, gesorteerd en ingepakt of weggegooid worden.

Het scheelt dat ik toch nog een boel spullen verkocht heb. Afgelopen zaterdag gingen in hoog tempo een koelkast, hoekkastje, naaimachine, elpees en een doos mineralen de deur uit. Inmiddels zijn ook de wasmachine, de kamerlamp, de schemerlamp en het tapijt in de logeerkamer en slaapkamer weg. De boel raakt echt leeg.
Woensdag komt gelukkig Mamamini om een hoop onverkochte spullen op te halen: mijn wandmeubel, bureaustoel, dozen met boeken, elpees, singels en een lading kleingoed. Ik hoop dat het nog gaat lukken om ook (één van) de bedden te verkopen, anders gaan die ook naar Mamamini. Een vriendin komt dinsdag ook nog langs om zich te ontfermen over wat overgeschoten restanten als waspoeder en potten groenten.

Ik zal blij zijn wanneer het zo ver is en we daadwerkelijk op pad gaan...

Nog even wat tips:
- Zorg altijd voor goede afspraken over de kosten van de reis. Zet deze desnoods op papier.
- Houd rekening met eventuele feestdagen en Bank-holidays in Ierland en Engeland. Hotels, hostels en B&B's willen dan nog wel eens vol zitten.
- veel informatie over emigreren en gewone Ierland-vakanties is te vinden op het prikbord van Startpagina over Ierland.

Het einde van een tijdperk

Tja, na 11 jaar en 3 maanden zal ik niet meer werkzaam zijn in of bij Wijkcentrum Het Dok.

Zowel bij het Wijk Overleg Lewenborg (en opvolgers) als bij Wijkcentrum Het Dok heb ik tumultueuze tijden beleefd. Maar het genoegen overheerst en ik zal ook altijd met genoegen terugkijken op deze periode.

Bij het Wijk Overleg Lewenborg (WOL) , gevestigd in Wijkcentrum Het Dok, heb ik een gedegen opleiding gekregen van wijlen Kees Idema. Hij was soms een moeilijk man om mee samen te werken aangezien hij soms liever een juiste opvatting zag in notulen dan een juiste weergave van het besprokene. Evengoed was hij de man die mij leerde hoe ik privé en zakelijk van elkaar kon scheiden. (Niet geheel onbelangrijk aangezien zowel mijn vrijwilligerswerk als mijn werk op het gebied van de bewonersbelangenbehartiging lagen.) Hij was ook een uitermate sociaal man met veel gevoel voor de mensen om hem heen. Hij was dan ook niet alleen een leerzaam leidinggevende maar ook zeer betrokken op het gebied van kerk, samenleving en vluchtelingen. Hij mocht helaas niet oud worden. God hebbe zijn ziel.
In de 3,5 jaar bij de bewonersorganisatie van Lewenborg heeft mijn werkgever verschillende namen gehad. Hiervan mogen het Samenwerkingsverband van WIL en WOL in Lewenborg (SWWL) en de Bewoners Raad Lewenborg (BRL) niet ongenoemd blijven.

Sinds 1998 ben ik in dienst van Wijkcentrum Het Dok. In een geheel nieuwe functie die ik voor een belangrijk deel zelf inhoud kon geven. En aangezien Het Dok in die tijd een stormachtige ontwikkeling doormaakte veranderde het werk voortdurend. In eerste instantie heette ik "Wijkinformatieverzorger" te zijn. Het verstrekken van informatie aan wijkbewoners werd al snel een minder belangrijk onderdeel van mijn werk. Vele andere taken kwamen en gingen weer: systeembeheer, administratieve ondersteuning van de leiding, Public Relations, stagemanager, cursuscoördinatie, organisatie van manifestaties en culturele avonden, telefonist/receptionist, zaalverhuur enzovoort enzovoort. Aangezien niets mij beter stimuleert dan contacten met mensen kon ik mijn hart ophalen. Heerlijk.
Natuurlijk moet daarbij aangetekend worden dat ik ook alle ruimte kreeg om mijzelf te onwikkelen door middel van verschillende cursussen en opleidingen. En vooral: ik kreeg de ruimte om na mijn ziekte weer rustig aan mijn volledige herstel te werken. Iets waarvoor ik het bestuur en de leidinggevenden van het Dok altijd dankbaar zal blijven.

Vrijdag 10 maart kwam daar een einde aan. Mijn laatste werkdag. Het is een raar gevoel allerlei zaken te regelen ten bate van je opvolger. Zaken vast te moeten leggen die je toch gewoon weet. Maar de toekomst wenkt uitdagend en daar heb ik gehoor aangegeven.

Vrijdag was ook de dag waarop Wijkcentrum Het Dok mij een afscheidsreceptie aanbood. Ik ben nu eigenlijk nog steeds verbluft door de grote opkomst. Ik schat iets van 60 mensen. En niet alleen collega's maar ook "gewone" bezoekers van Het Dok en vertegenwoordigers van organisaties waar Het Dok mee samenwerkt.

Ik ben schaamteloos verwent door allen. Prachtige cadeau's en heel veel waarderende woorden. Ik werd er soms werkelijk wat verlegen van. Blijkbaar was mijn rol als ondersteuner, probleemoplosser en vraagbaak toch belangrijker dan ik dacht.

Ik dank allen voor het gestelde vertrouwen!

Transport

Nog een paar weken en mijn vertrek is daar. Een nerveus soort spanning begint zich dan ook van mij meester te maken. Een combinatie van angst voor het onbekende, ongeduld, gelukzaligheid en verhuisfrustratie.

Ik ben vandaag even naar Noord-Holland geweest om een lading spullen bij mijn moeder te parkeren. Op zich was het niet eens zo veel maar wel allerlei onhandige spullen. Luxaflex bijvoorbeeld en mijn eetkamertafel. Tezamen met een aantal dozen met speelgoed en boeken toch goed voor een slordig geladen wagen vol.
De tocht zelf ging ondanks het soms barre weer soepel. De meeste stoplichten mee en alle bruggen open (voor ons dan). Alleen het uitladen van de wagen moest even wachten vanwege een enorme hagelbui....

Mijn huis begint steeds minder mijn eigen huis te worden. Mijn koelkast, TV, wasmachine, schemerlamp, Workmate en dergelijke zijn al verkocht maar staan nog bij mij. En de lege plekken worden steeds groter.

Het aardige is dat je soms de meeste vreemde dingen tegenkomt waar je vervolgens over moet beslissen wat er mee te doen. Zo kwam ik bij het opruimen een doos met 2 druipkaarsen tegen. Geen idee wat ik daar mee aan moet. (Ik denk dat ik ze meeneem naar het werk en probeer ze een collega aan te smeren). En een paar rollen inpakpapier (meenemen, in Ierland hebben ze alleen kleine vellen). Een sigarenknipper (indien mogelijk meenemen). En zo ga je maar door.
De vele postzegels en munten die ik te koop heb staan op Speurders.nl ga ik gewoon meenemen. Misschien kan ik ze in Ierland nog verkopen. Meubels en dergelijke gaan naar de kringloopwinkel. De tijd raakt op om die nog te verkopen.

Om nog even wat bruikbare tips voor andere potentiële landverhuizers:
- neem de tijd om de emigratie/landverhuizing voor te bereiden. Dit scheelt je een hoop kopzorgen.
- begroot de kosten voorzichtig en wees bedacht op zaken die snel van prijs kunnen veranderen zoals benzinekosten en vliegtuig/bootkosten.
- houd geen rekening in je begroting met de verkoop van je spullen. De kans op tegenvallers is daarvoor te groot.
- bij de Halfords verhuren ze ook TomToms. Ik meen voor een € 10,- per dag plus een waarborgsom. Groot-Brittannië hebben ze wel geprogrammeerd, Ierland niet.
- LPG is buiten de grote steden erg moeilijk te krijgen. Probeer hier niet afhankelijk van te zijn.

Leegloop

Het is ronduit akelig om steeds weer stukken uit je huis te zien verdwijnen. Het kan gewoon niet anders, maar leuk is het niet. Gisteren kon ik bijvoorbeeld mijn woonkamergordijnen verkopen. Die vrouw wilde ze ongelukkigerwijs gelijk mee hebben, zodat ik met een kale kamer zat. Ik heb vandaag maar even een gordijn weggehaald uit de logeerkamer en opgehangen. Het is veel te klein maar beter dan helemaal niets.

De deur van mijn studeerkamer is zich nu aan het vullen met van die gele papiertjes. Ik begin toch te merken dat ik nu wat meer last krijg van verhuisstress en vaak uit zich dat bij mij door een overbelastheid van mijn geheugen. En dus staat op de gele papiertjes wie wat gekocht heeft en wanneer het opgehaald wordt. Kan ik mijn geheugen voor andere zaken gebruiken!

De reis zelf is nu helemaal rond. De tickets zijn binnen, de plattegronden geregeld en het "Bed and Breakfast" geboekt en betaald. Ik hoef alleen nog maar een portie Engelse Ponden te regelen voor het hapje en drankje onderweg en dan is alles rond.

Enne, voor de betere egotripperij: ik krijg van mijn werk een afscheidsreceptie in plaats van een afscheidsbijeenkomst voor personeel. Dat geeft toch een bijzonder goed gevoel!