Gelukkig Nieuwjaar

Zo, de kerstdrukte is weer voorbij en het slappe seizoen is in volle gang. Eens even kijken wat dat op gaat leveren.

De Kerstdagen worden hier in Ierland altijd wat anders gevierd dan in Nederland, is mij opgevallen. Natuurlijk, ook hier ligt de nadruk op het vreselijke geld uitgeven maar toch liggen de accenten wat anders.

Zo ligt op Eerste Kerstdag (Christmas Day) Ierland gewoon stil. Geen bussen, geen treinen, de meeste hotels gesloten, restaurants dicht, pubs en winkels gesloten. Er is niet veel anders te doen dan met de hele familie bij elkaar te kruipen en het Kerstfeest te vieren. (Uitzonderingen zijn fondsenwervingsactiviteiten zoals de “Christmas Day Swim” in verschillende plaatsen.) Tweede Kerstdag (St. Stephens Day) zijn de meeste winkels gesloten maar voor de rest functioneert Ierland weer normaal. Hotels heropenen, pubs heropenen, taxi’s rijden weer. En niemand draagt meer zijn zondagse goed…
Zelfs de kerkdiensten zijn anders dan in Nederland. Goed, de boodschap is hetzelfde maar het heeft een ander karakter. Tot mijn verrassing (nu voor de tweede keer) zat de kerk in Mullagh slechts voor iets meer dan de helft vol. Blijkbaar is de dienst op Kerstmorgen veel belangrijker maar die heb ik tot nu toe nog nooit bijgewoond. Ik was echter in Nederland gewend aan stampvolle kerken. Doorgaans bezochten wij de kerk in Oudorp, Alkmaar, aangezien dat een redelijk klassieke kerk was. (De katholieke kerk in Huiswaard, Alkmaar, is een opgewaardeerde vergaderzaal met een nogal sterke nadruk op het Vietnamese deel van de bevolking.) In Oudorp was het echter noodzakelijk om van tevoren kaarten te bestellen om nog een plaatsje te kunnen krijgen.
Aan de andere kant is de benadering in Ierland veel speelser. In Nederland staat meestal iemand gewoon het Kerstverhaal op te dreunen. In Mullagh werd het kerstverhaal opgevoerd in een toneelstukje, uitgevoerd door een aantal zes- of zevenjarige kinderen van de plaatselijke lagere school. Schattig, vooral omdat er soms iets niet helemaal volgens het boekje gaat. (Eén van de herder kwam een lam cadeau doen maar kon niet bij de stal komen. Toen wierp hij het lam maar naar binnen. :-) )
Wat ik eigenlijk in Nederland nog nooit gezien heb was de kerstboom met namen. Niet alleen de gebruikelijke lichtjes, slingers en ballen maar ook bordjes met de namen van de overledenen van het afgelopen jaar. Een heel aparte manier van het herdenken van hen die ons ontvallen zijn!

Meer traditioneel was het Kerstdiner op 1e Kerstdag. Ma en ik waren na de Kerstnachtdienst bij mijn zus en zwager blijven slapen zodat wij niet met een slok op hoefden te gaan rijden. En het bracht ons tijdig in stelling voor het kerstdiner. Nu moet men niet denken dat het diner ook op dinertijd opgediend wordt. Elke warme maaltijd, genuttigd na elf uur in de morgen, wordt hier “dinner” genoemd. En dus werd het “Christmas Dinner” ook opgediend om twee uur in de middag! Op zich geen slecht idee want je kunt nu ongestoord lang tafelen en daarna lekker rustig hangen. Mijn zuster had zich flink uitgesloofd voor het diner. Om te beginnen had ze het voorgerecht al weg gelaten om er zeker van te zijn dat hoofdgerecht en toetje nog naar binnen gingen. Om eerlijk te zijn: dat haalden we maar net en dat terwijl het gewoon Vienetta ijs was! Maar het hoofdgerecht was verrrukkuluk. De kalkoen, traditioneel aangeleverd door mijn zwagers broer, was perfect gaar en sappig. En de spruitjes, doperwten, wortelen en aardappelpuree waren ook prima. En met de bijgeleverde cranberry-sauce (veenbessen gelei) gleed alles soepel naar binnen. Het als toetje geleverde ijs kon maar moeilijke een plaatsje vinden in mijn maag. :-)

En nu is alle drukte voorbij. Oud en Nieuw stelt hier helemaal geen bal voor (een toast en “Auld Long Syne” is alles) en iedereen is blut (teveel uitgegeven aan kerstcadeaus). Het slappe seizoen doet zijn intrede en om het lastig te maken sluit ook het hotel voor renovatie. Volgens de ene manager houd ik twee werkdagen over en volgens de ander behoud ik gewoon mijn vier werkdagen. Ik zal wel zien wat er gaat gebeuren en wat voor klussen er liggen te wachten.

Intussen kan ik wel een hoop geld gaan besteden aan mijn auto. De één of andere grapjas heeft mijn spatbord verkreukeld terwijl ik de zeventiende januari op moet komen voor mijn APK-keuring (hier NCT, National Car Test, geheten). Sowieso moet ik wat laten doen aan een sensor van de luchtinlaat aangezien die laatst na een zwempartijtje (= zeer zware regenval met ondergelopen wegen) beschadigd is. Das al goed voor een deuk van ongeveer 350 euro. Plus een nieuwe bumper, plus een pre-NCT-test, plus het verhelpen van gebreken om mijn auto door de NCT-test te halen, plus de NCT-test zelf. Hmmm, niet geheel verenigbaar met mijn gevoel voor humor…

Maar goed, de elfde januari hebben wij het jaarlijkse Nieuwjaarsfeestje van het werk., de marketingcampagne voor “Holiday in Clare” (mijn website) is van start en binnenkort ga ik de eerste rekeningen versturen voor die website.

En in de tussentijd geniet ik gewoon van verder van Ierland en county Clare. Zelfs in drukke tijden is iedereen nog gewoon vriendelijk en ontspannen. Vandaar dat ik hieronder een paar plaatjes gezet heb.

Foto 1: Het was niet altijd mooi weer. Een storm zweepte de zee hoog op!









Foto 2: Normaal gesproken is dit riviertje nauwelijks een meter breed. Maar na de zeer zware regenval van een aantal dagen eerder was ook dit riviertje flink gezwollen.





Foto 3: Een foto van de Kerstdienst in de kerk van Mullagh. Helaas ging de vrouw net in de weg zitten en een betere mogelijkheid kreeg ik niet om de kinderen op de foto te zetten.



Foto 4: Overdadige Kerstverlichting in Milltown Malbay. Vreemd genoeg zijn er dan mensen die starten te klagen over de hoge energierekeningen…






Foto 5: Zonsondergang over Mutton Island








Foto 6: Iets later op dezelfde avond. Geen schilder die zo’n kleurenspel na kan maken!