Leegloop

Het is ronduit akelig om steeds weer stukken uit je huis te zien verdwijnen. Het kan gewoon niet anders, maar leuk is het niet. Gisteren kon ik bijvoorbeeld mijn woonkamergordijnen verkopen. Die vrouw wilde ze ongelukkigerwijs gelijk mee hebben, zodat ik met een kale kamer zat. Ik heb vandaag maar even een gordijn weggehaald uit de logeerkamer en opgehangen. Het is veel te klein maar beter dan helemaal niets.

De deur van mijn studeerkamer is zich nu aan het vullen met van die gele papiertjes. Ik begin toch te merken dat ik nu wat meer last krijg van verhuisstress en vaak uit zich dat bij mij door een overbelastheid van mijn geheugen. En dus staat op de gele papiertjes wie wat gekocht heeft en wanneer het opgehaald wordt. Kan ik mijn geheugen voor andere zaken gebruiken!

De reis zelf is nu helemaal rond. De tickets zijn binnen, de plattegronden geregeld en het "Bed and Breakfast" geboekt en betaald. Ik hoef alleen nog maar een portie Engelse Ponden te regelen voor het hapje en drankje onderweg en dan is alles rond.

Enne, voor de betere egotripperij: ik krijg van mijn werk een afscheidsreceptie in plaats van een afscheidsbijeenkomst voor personeel. Dat geeft toch een bijzonder goed gevoel!