Nog een tikkie actief...

... maar niet meer op emigratiegebied.

Het is hard het zo te moeten stellen, maar potentiële landverhuizers kunnen nog beter even in Nederland blijven. De uitzondering op de regel is het onwaarschijnlijke geval dat je een baan weet te vinden voor je naar Ierland komt.

De economie ligt grotest op z'n kont en wordt door Ryanair, de banken en IMF/ECB nog verder het graf in geholpen. De regering laat het allemaal maar over zich heen komen en doet vrijwel geen spat. Wel een mooi schema om buitenlandse investeerders binnen te slepen, maar niets om de nationale werkgevers op de been te houden.

Ik moet nog zien dat mijn eigen bedrijfje van de grond gaat komen (LandzaatDesign, want krediet om te investeren is er niet. Pas als je voldoende verdiend om het niet meer nodig te hebben, kun je krediet krijgen.

Ik was zelf in de horeca (hotelwezen) werkzaam en ben er op een gegeven moment ook uitgeknikkerd. Niet dat ze geen nachtportier meer nodig hadden, maar ze konden een onderdanige en goedkopere Pool krijgen.

Mijn advies is dus duidelijk: kom niet op de bonnefooi hier naar toe. Banen zijn schaars en niet-specialistische banen vaak slecht betaald.

Sorry...

Mijn belangstelling om de weblog nog bij te houden is verdwenen. De weblog was opgezet om verslag te doen over de voorbereidingen van mijn emigratie. Nu, een kleine drie jaar later, kan ik stellen dat mijn emigratie succesvol is verlopen. ook kan ik veilig stellen dat het de beste beslissing in mijn leven was die ik ooit heb genomen. Zowel moreel, mentaal, lichamelijk en financieel ben ik er op vooruit gegaan.

Maar de eigenlijke emigratie ligt al geruime tijd achter mij. Een dagboekschrijver ben ik niet.

En dus sluit ik bij deze de weblog.

De zomer gaat weer van start

Eindelijk begint de zomer door te krijgen dat de zomertijd al geruime tijd geleden is ingegaan. De laatste week hadden we hier prachtig zomer weer, echter de laatste paar dagen afgewisseld met een flinke bui.

Dat de zomer aan het beginnen is, is ook te merken op het werk. Het aantal huwelijk neemt toe dus ben ik weer vaker aan het werk. Ik kijk het nog even aan deze maand alvorens ik mijn aanvullende uitkering (die gebonden is aan een maximum aantal dagen) weer op zeg. Ondanks de stuitende kritieken die ik kreeg van een aantal dodo's heeft het mij toch door de krappe winterperiode heen geholpen. En ik zie nog steeds niet in waarom ik als belasting-betalende werknemer geen recht heb op een aanvullende (geen volledige!) uitkering als mijn werkgever mij part-time aan de dijk zet!

In ieder geval heb ik de "May Bank Holiday Weekend" weer overleefd. Dit uis een weekeinde met een extra vrije dag (Bank Holiday) er achteraan. Met het mooie weer, twee huwelijken, het Johnny Burke Memorial Ball en krap personeel moest iedereen even op zijn tenen lopen. Ik had vier nachtdiensten van elk acht uur op het rooster staan maar mijn salarisstrookje heeft het over 39.5 gewerkte uren...

Vooral het Johnny Burke Memorial Ball was weer de gebruikelijke puinhoop. Dit bal is een zogenaamd "Black Tie"-evenement waarbij alle heren in jacquet dienen te verschijnen. Natuurlijk ga je er dan vanuit dat het gaat om Heren en Dames van een wat Betere Stand maar aan de bar is daar weinig van te merken. Het was gewoon ouderwets doorbuffelen.
Extra complicatie is dat de gehele eigenaars-familie (wijlen Johnny Burke was de oprichter van het hotel) aan de toog komt te hangen. En probeer dan maar eens de bar te sluiten. Goed, normaal sluit de nachtbar om 04.30 uur, nu was het 06.30 uur. En toen moest de hele tent nog schoon gemaakt worden, bijvoorkeur voor het einde van mijn dienst om 07.00 uur. Het zal niemand verbazen dat dat niet lukte. Uiteindelijk was het 09.30 uur voor ik klaar was. Ik zeg nadrukkelijk "voordat ik klaar was" en niet "voordat wij klaar waren". Normaal gesproken werk ik op dit soort drukke avonden onder leiding van de nachtmanager. Met mijn vorige manager was het zo dat wij samen aan het zwoegen waren om zo snel mogelijk klaar te zijn. De recent gestartte nachtmanager lijkt bang te zijn vuil en moe te worden en heeft het grootste deel van het schoonmaakwerk aan mij over gelaten. En wat hij wel gedaan had was van een bedroevende kwaliteit.
Ik zal wel zien of hij het lang vol houd maar intussen heb ik weer twee sollicitaties de deur uit...

Intussen is mijn ouwe moedertje ook goed bezig. Ze heeft laatst uitgeprobeerd hoe heet stoom was, wat haar een uitbrander van de huisdokter opleverde.
Veel fraaier is echter dat zij een probleem had met haar zicht. Reeds geruime tijd had zij problemen met verslechtering van haar ogen. De eerste afspraak met de oogkliniek kon niet doorgaan omdat mijn moeder toen in het ziekenhuis lag. En dus werd zij op Valentijsdag alsnog onderzocht en kreeg een recept voor een nieuwe bril. Het duurde een paar weken voor de glazen klaar waren en het ziekenfonds begreep dat zij daarvoor moesten betalen. Goed, voor een bescheiden bedrag had mijn moeder eindelijk een nieuwe bril. Alleen, ze kon nog steeds niet scherp zien. Dus na een maandje weer terug naar de winkel om de bril na te laten kijken. Die bleek in orde. Dus maar weer een afspraak gemaakt met de oogkliniek. En wat schets mijn verbazing: haar rechter oog is VOORUIT gegaan met een tamelijk flinke score. En dus hebben wij afgelopen donderdag haar nieuwe bril opgehaald, geheel gratis.
De moraal van dit verhaal: ernstige uitdroging heeft een flink effect op je ogen. Na opheffing van de uitdroging herstellen de ogen zich weer.

Ik ben nu weer aan het zwoegen met mijn website http://www.holidayinclare.ie. Nieuwe abonnee's, wijzigingen, aanvullingen en dergelijke. Maar met mijn nieuwe internetaansluiting gaat het allemaal veel makkelijker worden om dit op internet te krijgen. En het noodzakelijke onderzoek kan ik nu vanaf huis verrichten op de tijden die ik wil...

Slainte!

Storm en The Burren

Zoals beloofd komen hier weer een aantal plaatjes. Veel tijd voor verdere verkenningen zal ik de komende tijd niet hebben omdat het seizoen in het hotel weer begint te lopen. Het neemt wel veel tijd in beslag :-) maar het is aanzienlijk beter dan een uitkering van de sociale dienst. Zelfs als het alleen maar een aanvulling is.

Storm


Een foto gemaakt in de vroege morgen. Duidelijk is te zien doe de golven inslaan op de klippen en hoog opspatten. Niet zichtbaar op de foto is een stacaravan die juist links van de foto staat. Daar vloog het schuim regelmatig overheen!

Het riviertje (slecht zichtbaar) is totaal buiten beeld verdwenen door de grote hoeveelheid schuim.




Een foto iets verderop gemaakt. Het lijkt een kalme zee maar sommige golven verder uit in zee waren minstens tien meter hoog...




Spanish Point Beach: geen sneeuwlaag maar een grote laag schuim. Niet alleen op het strand zelf maar ook op de parkeerplaats en de weg die beiden al niet meer op de foto staan.


The Burren

The Burren is één van de meest fascinerende landschappen die ik ken. Het is een zogenaamd Karst-landschap dat al heel lang bewoond is.


Poulnabron Dolmen.
Vermoedelijk een grafkamer of een religieuze lokatie. Volgens onderzoek zo'n 4000 jaar oud!




Het landschap kan er bar en kaal uitzien maar zit in feite vol met leven. Op de meest onmogelijke plekjes kun je struiken en bloemen vinden.

Mis.

Tja, geen ruige plaatjes van de storm. Het grootste en zwaarste deel van de storm is precies langs Ierland gegaan. De zee was wel enorm wild maar niet zo erg als verwacht.

Binnenkort zal ik weer wat foto's plaatsen.

Het leven is soms een achtbaan…

Januari en februari zijn twee rare maanden geweest. Er is zoveel gebeurd dat ik er gewoon niet aan toe ben gekomen hier even een bericht over te schrijven. Nu maar even een samenvatting van die maanden.

Hotel over de kop.
Nee, de tent is niet failliet. Ik heb al eerder geschreven dat men bezig was met uitbreiding en renovatie. Ondanks al het slechte weer (veel regen en stormen) zijn de bouwvakkers flink opgeschoten met de nieuwe vleugel van het hotel. Inmiddels zit het dak er op en is de grote hijskraan gedemonteerd. De nieuwe suites moeten in april klaar zijn dus dat gaat nog flink aanpoten worden.
Het “oude” hotel is ook flink aangepakt. Alle kamers zijn voorzien van nieuwe tapijten, lampen, bedschotten (of hoe noem je die schotten aan de muur bij een bed?) en lampen. Een groot aantal kamers is ook voorzien van nieuwe badkamers, televisies en ander meubilair. De superieur kamers zijn nu voorzien van audioapparatuur en grote plasmaschermen voor de TV. De nieuwe suites gaan nog veel luxer worden.
Gelijkvloers is ook de heleboel overhoop gehaald. Voor zover ik na kan gaan zijn er slechts vier ruimten aan de aanval ontsnapt: een opslagruimte voor elektrisch spul, de stoelenopslag, de opslagruimte voor wijn en sterke drank alsmede het damestoilet bij de feestzaal.

Een paar dingen die gedaan zijn:
Lobby: het tapijt is vervangen door marmerachtige tegels
Flagship Bar: de klassieke (en ellendig schoon te maken) tegels zijn vervangen door vrij ruwe zwarte tegels (die veel beter schoon te maken zijn). De bar zelf is gemoderniseerd in donker fineer met veel meer opslagruimte voor glazen.
Lower Bar: is opgeheven. De Ocean Bar is een stuk kleiner geworden (er is een stuk vanaf gegaan voor een gang naar de nieuwe vleugel) en door een soort kastenwand in tweeën gedeeld. De Carvary (lunchbuffet) en de bar zijn nu verscholen achter één lange bar.
Pearl Restaurant: niet alleen heeft het restaurant een nieuwe naam gekregen maar ook nieuwe faciliteiten. Voorheen was het één grote, koele ruimte maar door nieuw tapijt, een soort scheidingswand en nieuw meubilair is het veel intiemer geworden. Er is ook een hellingbaan aangelegd en een geheel nieuwe voorziening voor het warm- en koud ontbijtbuffet.
Atlantic Suite: deze feestzaal heeft een nieuwe bar gekregen alsmede een nieuwe voorziening voor koffie – en thee. Er zijn ook nieuwe kroonluchters gekomen die door de Huishoudelijke Dienst niet met onverdeeld enthousiasme werden bekeken…
Toiletten: zijn geheel opgeknapt en van een nieuw uiterlijk voorzien.

Op dit moment is men nog steeds bezig met allerlei kleine klusjes. Zo had men bedacht om de bar in de Flagschip Bar af te sluiten met een verticale schuif. Na enige protesten van mij wordt deze schuif nu wat aangepast. Ik vind een doorloophoogte van 195 centimeter niet ruim maar aanzienlijk beter dan 185 centimeter (ik ben op blote voeten 188 centimetertjes hoog).
De binnenplaats, verschillende opslagruimten, het computersysteem (o.a. een nieuw reserveringssysteem), de telefooncentrale en dergelijke min of meer “achter de schermen” zaken worden de komende tijd aangepakt.

Oh ja, en men is bezig het hotel op te waarderen van een 3 sterren hotel naar een 4 sterren hotel!

Zelf zien? Burke’s Armada Hotel is gevestigd in Spanish Point, Milltown Malbay, county Clare. Website: http://www.armadahotel.com

Werk op en werk af
Het altijd stille winterseizoen levert mij altijd reductie op in het aantal te werken dagen. Zo ga ik in januari ineens terug van vier nachten naar twee nachten werken. Dit keer werd het iets anders en moest ik in januari steeds vijf nachten werken. Dat was niet altijd even plezierig aangezien ik ook bij moest dragen aan de bouwwerkzaamheden. Zo is het beslist niet leuk om een ruimte min of meer stof vrij te maken wanneer men daar de tegels weg gesloopt en sleuven in het beton gefreesd heeft. Zelfs met een mondkapje op was het nauwelijks te doen. Het werd nog minder plezierig toen eerst de verwarming uit ging (de olie was op en de tank zou vervangen worden) en daarna het gas uit ging (tank leeg en vervangen). Ik zat dus lekker in de koude en had ook geen warme maaltijd tot mijn schikking. En aangezien alle koffiemachines vervangen werden moest ik mij behelpen met oploskoffie. Maar goed, vijf nachten werken is altijd beter dan twee. Na de heropening van het hotel kwam de slag echter alsnog. En nu ben ik ijverig bezig een aanvullende uitkering los te peuteren van het “Department of Social and Family Affairs”. Rottige ambtenaren ook, het lijkt wel of zij dit uit eigen zak moeten betalen zo moeilijk als zij doen. Ze probeerden mij eerste gewoon af te poeieren (ik woon nog geen twee jaar in Ierland, das pas 17 maart a.s.), daarna werd ik door kantoor Ennistymon naar kantoor Ennis gestuurd (en terug, zoals je al verwacht), verkeerde formulieren, aanvullende formulieren en paperassen. AAAAAAAAARRRGGHH. Het lijken verdraaid wel Hollandse ambtenaren. :-)

Ziekenhuis
In januari kon ik ook ineens mijn opwachting maken in het ziekenhuis van Ennis. Niet voor mijzelf (ik wacht al een half jaar op een oproep voor de diabeteskliniek) maar voor mijn moeder. Haar diabetes sloeg ineens op hol en zij reageerde niet meer op de medicijnen. Flink ziek (waarden van 25+) werd zijn vlot doorgestuurd naar het ziekenhuis waar ze haar een weekje vastgehouden hebben. Ze reageert gelukkig goed op de insuline en de waarden zijn al veel beter. Het was wel even schrikken.

Auto
In januari moest ik mijn auto wegbrengen voor de APK. Daar zag ik flink tegen op aangezien ik wist dat het mij veel geld zou gaan kosten om hem daar doorheen te krijgen. Uiteindelijk heb ik gewoon een andere auto gekocht. Dit was goedkoper en eenvoudiger. En nu rijd ik dus rond in een wat kleiner karretje. Vooral interessant is dat de motor ook wat kleiner is wat hen goedkoper maakt in benzineverbruik, motorrijtuigenbelasting en verzekering.
Ik was wel wat laat met het omzetten van de verzekering van mijn oude auto naar de nieuwe wat mij op een ernstige waarschuwing van een agent kwam te staan. Hij had mijn auto in beslag kunnen nemen maar liet mij gaan omdat ik op weg was naar het ziekenhuis. Ehm, oeps. Moraal van dit verhaal: zet de verzekering van je auto snel om wanneer je een andere auto koopt. Met één telefoontje is dit te regelen en het is beter voor het humeur van Oom Agent (en je eigen zenuwen).

Holiday in County Clare
De laatste tijd heb ik ook werd hard gewerkt aan mijn website. Niet alleen heeft er een artikel in de plaatselijke krant gestaan maar ik heb ook een paar nieuwe adverteerders binnen. De ontwikkeling van de website (http://www.holidayinclare.ie) gaan natuurlijk gewoon door. De pagina Attracties en Voorzieningen begin nu tot leven te komen wat een hoop werk oplevert aan onderzoek maar potentieel ook adverteerders op kan leveren.

Op dit moment (8 maart) stormt het hier flink. Volgens de kenners de zwaarste storm in 15 jaar. Men voorspelt golven van zo'n 10 meter hoog met het hoogtepunt van de storm om 7 uur in de ochtend. Ik moet eens kijken of de golven vannacht over de klippen heenkomen. En aan het einde van mijn dienst (dan is het hopelijk redelijk licht buiten) ga ik eens met mijn camera zwaaien.

Eddy

Gelukkig Nieuwjaar

Zo, de kerstdrukte is weer voorbij en het slappe seizoen is in volle gang. Eens even kijken wat dat op gaat leveren.

De Kerstdagen worden hier in Ierland altijd wat anders gevierd dan in Nederland, is mij opgevallen. Natuurlijk, ook hier ligt de nadruk op het vreselijke geld uitgeven maar toch liggen de accenten wat anders.

Zo ligt op Eerste Kerstdag (Christmas Day) Ierland gewoon stil. Geen bussen, geen treinen, de meeste hotels gesloten, restaurants dicht, pubs en winkels gesloten. Er is niet veel anders te doen dan met de hele familie bij elkaar te kruipen en het Kerstfeest te vieren. (Uitzonderingen zijn fondsenwervingsactiviteiten zoals de “Christmas Day Swim” in verschillende plaatsen.) Tweede Kerstdag (St. Stephens Day) zijn de meeste winkels gesloten maar voor de rest functioneert Ierland weer normaal. Hotels heropenen, pubs heropenen, taxi’s rijden weer. En niemand draagt meer zijn zondagse goed…
Zelfs de kerkdiensten zijn anders dan in Nederland. Goed, de boodschap is hetzelfde maar het heeft een ander karakter. Tot mijn verrassing (nu voor de tweede keer) zat de kerk in Mullagh slechts voor iets meer dan de helft vol. Blijkbaar is de dienst op Kerstmorgen veel belangrijker maar die heb ik tot nu toe nog nooit bijgewoond. Ik was echter in Nederland gewend aan stampvolle kerken. Doorgaans bezochten wij de kerk in Oudorp, Alkmaar, aangezien dat een redelijk klassieke kerk was. (De katholieke kerk in Huiswaard, Alkmaar, is een opgewaardeerde vergaderzaal met een nogal sterke nadruk op het Vietnamese deel van de bevolking.) In Oudorp was het echter noodzakelijk om van tevoren kaarten te bestellen om nog een plaatsje te kunnen krijgen.
Aan de andere kant is de benadering in Ierland veel speelser. In Nederland staat meestal iemand gewoon het Kerstverhaal op te dreunen. In Mullagh werd het kerstverhaal opgevoerd in een toneelstukje, uitgevoerd door een aantal zes- of zevenjarige kinderen van de plaatselijke lagere school. Schattig, vooral omdat er soms iets niet helemaal volgens het boekje gaat. (Eén van de herder kwam een lam cadeau doen maar kon niet bij de stal komen. Toen wierp hij het lam maar naar binnen. :-) )
Wat ik eigenlijk in Nederland nog nooit gezien heb was de kerstboom met namen. Niet alleen de gebruikelijke lichtjes, slingers en ballen maar ook bordjes met de namen van de overledenen van het afgelopen jaar. Een heel aparte manier van het herdenken van hen die ons ontvallen zijn!

Meer traditioneel was het Kerstdiner op 1e Kerstdag. Ma en ik waren na de Kerstnachtdienst bij mijn zus en zwager blijven slapen zodat wij niet met een slok op hoefden te gaan rijden. En het bracht ons tijdig in stelling voor het kerstdiner. Nu moet men niet denken dat het diner ook op dinertijd opgediend wordt. Elke warme maaltijd, genuttigd na elf uur in de morgen, wordt hier “dinner” genoemd. En dus werd het “Christmas Dinner” ook opgediend om twee uur in de middag! Op zich geen slecht idee want je kunt nu ongestoord lang tafelen en daarna lekker rustig hangen. Mijn zuster had zich flink uitgesloofd voor het diner. Om te beginnen had ze het voorgerecht al weg gelaten om er zeker van te zijn dat hoofdgerecht en toetje nog naar binnen gingen. Om eerlijk te zijn: dat haalden we maar net en dat terwijl het gewoon Vienetta ijs was! Maar het hoofdgerecht was verrrukkuluk. De kalkoen, traditioneel aangeleverd door mijn zwagers broer, was perfect gaar en sappig. En de spruitjes, doperwten, wortelen en aardappelpuree waren ook prima. En met de bijgeleverde cranberry-sauce (veenbessen gelei) gleed alles soepel naar binnen. Het als toetje geleverde ijs kon maar moeilijke een plaatsje vinden in mijn maag. :-)

En nu is alle drukte voorbij. Oud en Nieuw stelt hier helemaal geen bal voor (een toast en “Auld Long Syne” is alles) en iedereen is blut (teveel uitgegeven aan kerstcadeaus). Het slappe seizoen doet zijn intrede en om het lastig te maken sluit ook het hotel voor renovatie. Volgens de ene manager houd ik twee werkdagen over en volgens de ander behoud ik gewoon mijn vier werkdagen. Ik zal wel zien wat er gaat gebeuren en wat voor klussen er liggen te wachten.

Intussen kan ik wel een hoop geld gaan besteden aan mijn auto. De één of andere grapjas heeft mijn spatbord verkreukeld terwijl ik de zeventiende januari op moet komen voor mijn APK-keuring (hier NCT, National Car Test, geheten). Sowieso moet ik wat laten doen aan een sensor van de luchtinlaat aangezien die laatst na een zwempartijtje (= zeer zware regenval met ondergelopen wegen) beschadigd is. Das al goed voor een deuk van ongeveer 350 euro. Plus een nieuwe bumper, plus een pre-NCT-test, plus het verhelpen van gebreken om mijn auto door de NCT-test te halen, plus de NCT-test zelf. Hmmm, niet geheel verenigbaar met mijn gevoel voor humor…

Maar goed, de elfde januari hebben wij het jaarlijkse Nieuwjaarsfeestje van het werk., de marketingcampagne voor “Holiday in Clare” (mijn website) is van start en binnenkort ga ik de eerste rekeningen versturen voor die website.

En in de tussentijd geniet ik gewoon van verder van Ierland en county Clare. Zelfs in drukke tijden is iedereen nog gewoon vriendelijk en ontspannen. Vandaar dat ik hieronder een paar plaatjes gezet heb.

Foto 1: Het was niet altijd mooi weer. Een storm zweepte de zee hoog op!









Foto 2: Normaal gesproken is dit riviertje nauwelijks een meter breed. Maar na de zeer zware regenval van een aantal dagen eerder was ook dit riviertje flink gezwollen.





Foto 3: Een foto van de Kerstdienst in de kerk van Mullagh. Helaas ging de vrouw net in de weg zitten en een betere mogelijkheid kreeg ik niet om de kinderen op de foto te zetten.



Foto 4: Overdadige Kerstverlichting in Milltown Malbay. Vreemd genoeg zijn er dan mensen die starten te klagen over de hoge energierekeningen…






Foto 5: Zonsondergang over Mutton Island








Foto 6: Iets later op dezelfde avond. Geen schilder die zo’n kleurenspel na kan maken!