Rustig rond rommelen

Dit weekeinde ben ik niet met echt schokkende zaken bezig geweest. Ik heb mij heerlijk vermaakt met het ontwijken van regenbuien, het ophalen van nieuwe vacuumzakken en het nodige opruim- en sorteerwerk.

Ik ben vooral lang bezig geweest met het uitzoeken van een aantal rommeldozen en -mandjes. Van die leuke mandjes waarin je kleine rommeltjes mikt tot je het ooit eens echt op gaat ruimen (wat dus nooit gebeurd!). De raarste dingen kom je soms tegen: een collectie penningen en vaantjes van mijn "voetbalcarrière", 12 doosjes lucifers, 7 niet-werkende markeerstiften, van die zenuwenspelletjes met kogeltjes, half verroeste buttons, zo'n Hongaarse kubus en twee afgeleiden daarvan, een kaartspel uit Spanje, 3 spelden (waarvan er dus 1 rechtop in mijn vinger stond), etc. etc.

Wat ik echter ook terug vond waren mijn dasgespen en verschillende badges van de padvinderij. Erg lang geleden heb ik namelijk op de Mhala Panzi-groep in Beverwijk gezeten. En dat bracht toch best wel leuke herinneringen boven. Bijvoorbeeld van een kamp in Ommen, waar wij elke morgen lekker gingen zwemmen in de Regge. Of het uitwisselingsproject met padvinders uit Chelsea, London.
Ik heb er echter ook nuttige lessen geleerd. Liefde en respect voor de natuur bijvoorbeeld. En het leggen van knopen. Maar het belangrijkste was wel het effect van de regionale kookwedstrijden. Daar leerde je ten eerste dat een beetje zand in het eten niet schadelijk is (de brandgang waar die wedstrijden plaatsvonden bestond uit rul duinzand wat makkelijk wegwaaide). Ten tweede dat een kippenbout beter geblakerd kan zijn (houtvuurtje!) dan half rauw. De andere leden van mijn patrouille namen de goed uitziende doch deels rauwe kippenpootjes en lieten mij de gare geblakerde. Ik weet niet wat er met die pootjes aan de hand was, maar ik was de enige die er niet ziek van werd...

Het opruimen van spullen gaat ook gewoon door. Tot voor kort was ik van plan mijn beide computers mee te slepen naar Ierland, maar eigenlijk is dat complete onzin. Het aantal woningen waar een computer staat is dan wel procentueel veel minder dan in Nederland, qua techniek is men helemaal bij. En dus ga ik de komende tijd eens kijken of ik een computerknutselaar (voor een schappelijke prijs) kan voorzien van een voorraad computeronderdelen en een Pentium 2-machine...