Identiteitspapieren: geneuzel op de vierkante millimeter

Tjonge, wat een gedoe om aan nieuwe identiteitspapieren te komen. Ik was mij er van bewust dat op 30 november mijn identiteitskaart zou verlopen en dus moest er wat gebeuren.

Ongelukkigerwijs heeft de Nederlandse regering in augustus een nieuw paspoort met nieuwe voorschriften ingevoerd en dat gaf nogal problemen. In eerste instantie leek het er op dat ik voor nieuwe papieren naar de ambassade in Dublin moest. Dat zag ik niet zo erg zitten. Het betekende namelijk zoveel als het regelen van een lift van Milltown Malbay naar het treinstation in Ennis (ca. 30 minuten) en daar de trein pakken naar Dublin met overstappen in Limerick of Limerick Junction (ca. 4 uur). Klein detail is dat de ambassade alleen papieren verstrekt tussen 9.00 en 12.00 uur wat ik dus van z’n langzalzeleven niet halen kan. Nu zijn er twee ex-collega’s voor het vervolg van hun studie neergestreken in Dublin, dus daar viel misschien nog wel onderdak te regelen. Maar goed, het is niet echt optimaal te noemen.

Gelukkig hebben ze de meeste begin problemen opgelost en nu verstrekken de consulaten ook weer identiteitspapieren. Dus maar even gebeld om te vragen wat voor paperassen ik mee moest brengen en wat voor maten de pasfoto moest hebben. Daar hebben ze immers grandioos mee lopen rommelen, dus beter te veel gevraagd dan voor joker staan. Goed, adres-identificatie (bankafschrift of energierekening), 3 pasfoto’s, mijn oude ID-kaart en mijzelf was alles wat ik nodig had. En zo toog ik goedgemutst met mijn tedergeliefde zuster (en haar auto) op maandag naar Limerick, alwaar het consulaat is gevestigd.

Nou, dat goedgemutste was tamelijk snel over. In Ennis wilden wij namelijk “even” pasfoto’s laten maken bij een fotograaf met een goede staat van dienst. Ongelukkigerwijs was hij niet aanwezig en moesten wij een uur wachten. Afijn, wij maar een kop koffie wezen pakken want rondslenteren voor een uur is ook niet zo zinvol. Wij hadden min of meer geluk want reeds na drie kwartier belde de fotograaf dat hij aangekomen was en dat ik kon komen voor de foto’s. Na enig gedebateer over de maten van de foto’s werden deze genomen en kon ik opnieuw een uur gaan wachten. Sugt! Goed, maar even een paar andere winkels en een supermarkt in voor wat boodschappen. En na amper een half uur belde de fotograaf alweer dat de foto’s klaar waren. Dus daar naar toe gerend en de foto’s bekeken. Ik had er ernstige twijfels over of ze de juiste maat waren maar ik heb ze toch maar genomen. Een deuk van 20 euro voor vier zwart-wit pasfoto’s. En zo konden wij met anderhalf uur vertraging op weg gegaan naar Limerick.

De rit naar Limerick ging op een minuscuul detail (gemiste afslag) prima en vlotjes arriveerden wij bij het consulaat. Voor de liefhebbers: dit consulaat is niet gevestigd aan de Dock Road, zoals aangegeven op de website van de ambassade, maar net om de hoek. Ik meen dat het de Anthony Street heet aldaar. De ingang van het kantoor is verplaatst maar de brievenbus zit nog steeds aan de Dock Road. In ieder geval: het zit naast een tweetal pubs en het gebouw is herkenbaar aan maar liefst vier wapenborden van landen. Het kantoor is namelijk niet alleen consulaat van Nederland maar ook van België, Finland en Denemarken. Mijn zuster wist dat gelukkig (die heeft zich eerder al de blauwe mazelen gezocht naar het consulaat) dus wij waren daar snel. Alleen bleek dat de dame van het consulaat inmiddels haar lunchpauze had en pas na een half uur weer terug zou zijn. De pub om de hoek serveert gelukkig ook maaltijden dus hebben wij ons maar tegoed gedaan aan een heerlijke maaltijd van zalm en mosselen in een smakelijk doch wat onduidelijk sausje.

Goed, na de lunchpauze dus maar weer naar het consulaat waar wij door een aardige en behulpzame dame ontvangen werden. Na het invullen van het aanvraagformulier (slechts een tamme vier kantjes lang) werden echter mijn pasfoto’s radicaal afgekeurd. Ze waren niet in kleur en de maten waren niet correct. GROM! Goed, de dame wist dat de pasfoto’s voor een hoop gezeur konden zorgen. Ik ga hier niet zitten te beschrijven aan wat voor idiote eisen de pasfoto moet voldoen omdat a) dan mijn gal spontaan overloopt en b) het artikel te lang en vrijwel onleesbaar gaat worden. Samengevat: het consulaat beschikt over een sjabloon waarbinnen de belangrijkste maten moeten vallen. Van kin-lijn tot voorhoofd tussen de 26 en 32 millimeter en van oor tot oor tussen de 16 en 22 millimeter. Mijn kop was dus net 1 millimeter te breed.
De dame was echter niet voor 1 gat te vangen en zij hadafspraken gemaakt met een drogist/apotheek in de buurt over de maten van de pasfoto’s. En dus waren mijn zuster en ik al snel op weg naar Pharmacy O’Sullivan in O’Connelstreet voor een nieuwe set pasfoto’s. Na de eigenaresse vertelt te hebben dat wij kwamen voor pasfoto’s voor Nederlandse identiteitspapieren (die hebben afwijkende specificaties dan Ierse) was zij zeer behulpzaam. De eerste foto leverde een prachtig plaatje van mijn onderkin op, de tweede werd goed genoeg geacht om geprint te worden. Helaas voldeed deze niet aan de voorgeschreven maten (de drogist beschikt ook over een sjabloon!!) en dus werd er een derde foto gemaakt. Deze voldeed gelukkig wel aan de eisen en dus kon ik na het aftikken van slechts 6 euro weer terug naar het consulaat. Aldaar joeg de dame mij volstrekt in de gordijnen door te melden dat mijn ogen niet perfect horizontaal waren, iets wat noch ik noch mijn zuster kon zien. Maar goed, de dame wilde het risico wel nemen, even betalen voor het paspoort (€ 55,90) en de papieren werden verzonden.

De moraal van dit verhaal:
- als je identiteitspapieren nog maar een paar maanden geldig zijn is het verstandiger en goedkoper deze reeds in Nederland te vervangen
- vergeet de gebruikelijk pasfoto-automaten want zij produceren geen foto’s meer die bruikbaar zijn voor paspoorten en ID-kaarten. Zij voldoen noch aan de Nederlandse noch aan de Ierse specificaties!
- vraag bij de ambassade of het consulaat of zij een fotograaf kunnen adviseren die pasfoto’s kan maken volgens de nieuwe specificaties.
- neem ruim de tijd om nieuwe papieren te krijgen. Ten eerste kan het flink duren voor je de aanvraag volledig op orde hebt, ten tweede duurt het geruime tijd voor je de nieuwe papieren in huis hebt (minimaal 14 dagen).
- neem vooral een portie humor en Ierse kalmte mee als je de strijd aan gaat met de bureaucratie

Ow, en internetstemmen voor de Tweede Kamer verkiezingen liep prima. Ik feliciteer mijn oude vriend Jan Marijnissen, Agnes Kant en de 24 (?) andere gekozenen dan ook met de daverende en onverwacht grote verkiezingszege!