Sommige dingen moet je gewoon ervaren.. (2)

Vandaag kon ik mijn eerste betaalchecque ophalen die onder het normale belastingtarief was gemaakt. Het is wel een enorm verschil met wat ik eerder uitbetaald kreeg onder het regime van Emergency-tax. Het is ook een enorm verschil met wat je in Nederland op je loonstrookje te zien krijgt!

Ik heb de afgelopen week 40 uren gewerkt à 9 euro per uur. Dat leverde bruto dus 360 euro op. Tot mijn eigen verbazing betaalde ik daarover maar € 9,32 aan belasting. Geen WAO-premie (bij langdurige ziekte sta je gelijk op bijstandsniveau, maar verder geen gezeur met eindeloos herhaalde keuringen), geen ziektepremie (bij een laag inkomen is Medical Card gratis), een WW-premie (kennen ze gewoon niet), geen pensioenpremie (moet je zelf regelen, collectieve regelingen zijn zeldzaam) en vooral een overheid die minder weggrabbelt dan in Nederland. Ik moet bekennen dat ik mijn salarisbriefje toch zeker vijf keer opnieuw heb moeten bekijken voor ik het daadwerkelijk geloofde!

Wat ook duidelijk anders is in Ierland is de zekerheid van je baan. Als je zat bent van je werk kun je een "one-week-notice" inleveren dat je gaat vertrekken. En met een week ben je dan inderdaad foetsie. Aan de andere kant is het ook voor de werkgever veel makkelijker om mensen te ontslaan.
Afgelopen week heb ik eindelijk mijn arbeidscontract gekregen dat ik nodig heb om een oprot-premie van de gemeente Groningen te kunnen incasseren. Het was even wennen aan de nieuwe regels van het spel. In feite liggen alle rechten bij de werkgever en alle plichte bij de werknemer. Geen eindeloze half onleesbare CAO-boekjes maar gewoon simpel: als je ingeroosterd bent moet je komen werken. (Met enig nuances natuurlijk.) Niet werken is geen geld. Simpel. Duidelijk. En hard!
En toch bloeit de economie hier als nooit te voren. De enorme instroom aan Polen, Litouwers en Letten wordt hier moeiteloos geabsorbeerd door de arbeidsmarkt. En de duizenden Fransen, Spanjaarden, Canadezen, Australiërs en andere buitenlanders vinden ook moeiteloos hun plaats in de toeristensector.

Ik heb eerder al eens een aantal foto's beloofd van het prachtige uitzicht bij mijn werk. Als eerste heb ik een foto van het hotel zelf.

Ondanks dat het hotel minder dan dertig jaar oud is, is het toch een hotel met een flinke historie. Op de plaats waar nu Burke's Armada Hotel staat, stond namelijk vroeger het Atlantic Hotel. Dit hotel was gesticht rond 1860 maar moest in de straatarme jaren dertig de deuren sluiten. In de jaren veertig was het onderhoud te kostbaar en werd het gebouw overgeleverd aan de elementen. Het gebouw werd toen vervangen door een pub. In de jaren zeventig nam Johnny Burke de enorme gok door de pub en het riante stuk grond eromheen te kopen. En vanaf dat moment begon een serie uitbreidingen en verbeteringen.

Het hotel is in feite de motor van de weder opstanding van Spanish Point geweest. Immers, als er iemand een gok waagt iets op te bouwen, zijn er altijd wel meer mensen die de rug rechten en de uitdaging aangaan. Met het strand (en achterland) als trekker zijn er verschillende hotels geopend of heropend. En er is een groot aantal "guesthouses", B&B's, campings en dergelijke ontstaan. Een aantal daarvan zijn (slecht zichtbaar) links te zien op de foto van het strand.

Dit strand is trouwens de naamgever van Spanish Point. Hier kwamen namelijk de Spaanse soldaten en zeelieden aan land in 1588. Hun schip, deel uitmakend van de Spaanse Armada, was hier aan de grond gelopen en een groot aantal opvarenden kwam veilig aan land. Ongelukkiger wijs was de "Hoge Sheriff" van county Clare als de dood voor een Spaanse invasie en beval de executie van de Spanjaarden...

Op deze foto is een deel van de baai te zien waaraan het hotel ligt. Deze foto is gemaakt vanaf de binnenplaats en toont duidelijk hoe dicht het hotel ligt bij de Atlantische Oceaan.



Ik had ook nog steeds de belofte open staan om een foto van mijn appartementje te publiceren. Deze foto, gemaakt omstreeks 7.30 uur in de morgen (na mijn nachtdienst dus), toont een deel van het pleintje waaraan mijn appartement ligt. De deur op de foto is mijn voordeur, het raam links daarvan is van mijn woonkamer en het volgende raam is van mijn slaapkamer. De rest van het complex behoort toe aan zes andere huurders.

Al jaloers?
Inpakken en wegwezen is dankzij de Europese Unie niet moeilijker dan verhuizen naar de andere kant van Nederland! En (West-)Ierland is zeker niet duurder dan Nederland.